De klassieke stoel en het bekken blazoeneerden hem als den barbier; de vreeselijk gedrochtelijke heelkundige instrumenten vormden een volkomen arsenaal voor de chirurgie; we willen er van hopen, dat ze nooit werden gebruikt, zoo onmogelijk was het, dat ze iets anders konden doen dan kwaad; — allerlei doozen, potten, vazen en flesschen met kruiden, zalven en wateren, vijzels en stampers — de onvermijdelijke opgezette monsters, van de zoldering afhangende als bedreigende de hoofden van de binnentredenden met eene hoogst ongepaste nederdaling. Voorts op den achtergrond fornuizen met kolven en distilleerketels, die een sterk geurtje hadden van »geheime konste" en twee of drie folianten, die er recht kabbalistisch uitzagen, en eindelijk nog, in een open ebbenhouten kastje vastgeklonken als eene kostbare reliek, het geheimzinnige hoofdsieraad van een eenhoorn, een dier, dat niet heeft bestaan (als de natuurkundigen zeggen) en waarvan men eeuwenlang toch het geheim had, de nalatenschap te gebruiken zooveel men wilde. En eindelijk bij een scherper rondzien in den winkel, hoe flauw ook verlicht door eene kleine hoornen lantaren in ijzeren gevatsels, die op den toonbank stond, zouden wij meester Christoffel verdenken van er nog een vierde beroep bij uit te oefenen, namelijk om zijne patiënten, in welken zin dan ook genomen, niet enkel van den overtollig en baard, maar ook van het overtollige haar te ontdoen. Het laatste werd ook zóókort gedragen, dat het bijna de handigheid van een barbier eischte, om het zonder gevaar voor den schedel die snede te geven. Een zeer verdachte schaar heeft ons vermoeden opgewekt, en een nog meer verdacht werktuig, dat er naast ligt, geeft ons zekerheid, dat wij de waarheid betrapt hebben. Altijd is het gebleken, dat onze nieuwe kennis een man is, die zich tracht te vermenigvuldigen ten dienste der menschheid. Zijn winkel doorgaande, stijgt meester Christoffel een smallen wenteltrap op en stoot de deur open van een bovenvertrek, dat
