»Dat wel niet, — mijne vrouw met haar jongste kind is bij de Gravin te Kinszweiler, mijn oudste zoon (de Fransche edelman zuchtte diep) heeft zich van mij onafhankelijk gesteld, en… is ook op den leeftijd het te zijn; alleen ik heb twee zonen te Sédan moeten achterlaten, zij studeeren er vlijtig, zij gedragen zich goed, en zij zouden mij niet dan vreugde geven, indien… het mij niet zoo bezwaarlijk viel in de kosten van hunne studiën te voorzien. Niet slechts heb ik in het vaderland al mijne bezittingen verloren, maar… om den wille mijner kinderen heb ik er nu ook schulden!"
»En gij zijt er bijgevolg op verdacht dat die te eenigen tijd kunnen ingevorderd worden?"
»Ja! er zijn wissels op mij getrokken!"
»Beste vriend, ik wist het, en het is daarom dat ik u wilde voorbereiden…"
»Hoe weet gij dat?" vroeg de la Rivière, onaangenaam verrast. »Van de personen, die ze in handen hebben ."
»Wie zijn dat?"
»Jongelieden uit Sédan, die hier hunne studiën komen voortzetten. — Ze zijn bij mij gekomen om naar u te vernemen. Gij zijt dus niet bij machte hen te voldoen?"
De la Rivière schudde droefgeestig het hoofd. »Ik had op den Graaf gerekend!" bracht hij uit met eene doffe stem, »de eere is er mee gemoeid, als ik geen recht kan doen aan die vordering," hervatte hij met toenemende somberheid, »dat is niet billijk, dat is niet Christelijk van den Graaf, mij in zulke verlegenheid te laten; hij weet toch wat het zegt balling te zijn in den vreemde en alles wat het onze was te moeten verzaken om des geloofs wille; hij behoorde te bedenken, dat ik in iedere manier een recht heb op zijne hulp, op zijne dankbaarheid!"
»Kent de Graaf den staat uwer zaken?"
»In een onderhoud, dat ik te Culemborg met Zijne Genade heb gehad, heb ik hem alles gezegd, wat hem in zijn, in mijn belang noodig was van mij te weten…"
»Dan begrijp ik mij de handelwijze van den Graaf niet, zij is…"
»Wreed!"
»En hoogst onpolitiek daar benevens, hij heeft zóó groot belang bij uwe getrouwheid."
»Meer dan iemand weten kan! Dat hij desniettegenstaande
