tusschen het verlangen om over het lot van onzen meester zeker te zijn, vóór ik Duitschland verliet; dan, de tijd drong, ik moest voort, of van alles afzien. Te Embden vond ik Busscher reeds met meer…”
Het schel gefluit van een sifflet deed hier Enriquez verschrikt oprijzen. »Heilige Maagd! hoe heb ik kunnen vergeten… men heeft mij zeker gewacht; mij was de eere toegedacht, om de harsten voor te snijden; het zal verwijtingen regenen: gelukkig, dat de Jonkvrouw mij lief heeft!” en, met de eigenaardige loszinnigheid zijner jeugd, een verhaal, dat hem zooveel belang inboezemde, vergetende voor eenen plicht, die hem riep, zooals hij eerst dien plicht vergeten had voor het verhaal, ijlde hij voort. Een oogenblik daarna echter kwam hij terug, met eene waarschuwing aan Paul, om zich niet buiten dit vertrekje te begeven, »uit vreeze bovenal voor mijne moeder, Donna Teresia; zij heeft het bestier der huishouding: vreemde gasten zijn haar nooit welkom; maar vooral, zoo zij onderstellen kon, dat gij een Lutheraan zijt, zoude zij u hard vallen. Als gij eenmaal aan onze meesteres zijt voorgesteld, zal dat anders zijn:” en hiermede liet de jonge page den jeugdigen zendeling der hervorming aan zich zelven over.
