»Wel neef, gij zijt de gast van den kapitein," sprak hij lachend.
»Grootpapa zegt de waarheid; gij zijt de gast van den kapitein,"’ herhaalde Francis met nadruk. »Denkt gij nu nòg aan blijven?"
»Toch, Francis, toch! Ik ben een weinig als Columbus; ik laat den ontdekkingstocht niet varen om een bezwaar meer, of wat tegenwerking van vriend of vijand."
Zij schudde zwijgend het hoofd en keerde zich van mij af. Ik liep naar buiten om met mijn voerman af te rekenen.
Als een waardige majordomo was de kapitein al in de weer om mijn koffer te helpen afladen; maar er waren nog allerlei stukgoederen, pakjes, fleschjes en blikjes, die de vrachtrijder uit de stad meebracht en die de goede Rolf triomfantelijk neerlegde, niet aan de voeten van Francis, maar op een tafel waarbij zij stond in zeker geanimeerd gesprek met haar grootvader. De laatste kreeg een glans van vergenoegen op het gelaat bij het zien van de rijke provisie, die hem de eenige genietingen beloofde, welke nog onder zijn bereik waren. De kapitein, tevreden met dat welgevallen, liet zelfs met de tong een smakkend geluid hooren, als genoot hij reeds in verbeelding de kostbare lekkernijen, die hij had weten machtig te worden, en klopte den generaal gemeenzaam op den schouder, met een blik van zelfvoldoening, terwijl hij sprak:
»Nu, wat zegt Zijne Excellentie er van; heb ik niet kostelijk gefoerageerd?"
»Excellentie nu maar zoo niet, dat’s weergasche malligheid," barstte Francis los, terwijl haar oogen flikkerden en een vlammende gloed hare wangen kleurde. »Gij voelt wel dat gij hier niet meer de inferieur zijt, damned rascal! anders zoudt gij hier niet zoo te werk gaan, Bless me! wat eene dolle verkwisting is dit nu weer! Perdrix rouges, paté de foie gras, allerlei visch in gelei, allerlei vruchten en compotes! Het lijkt hier wel eene uitstalling van comestibles. Wat al nuttelooze lekkerbekkerij is dat nu weer?" En zij sloeg met de vuisten op tafel dat alle potten en flesschen er van rinkinkten. »’t Is waarachtig of we hier de bruiloft te Camacho gaan vieren! De generaal moest je de deur wijzen Voor goed, dolle Sancho Pancha als gij zijt; en hij zou het doen, zoo zijn tong zijn eergevoel niet had verstompt."
