hij wijduit door het luchtruim, terug naar haar land: het Rijk van Verleden, inkt daar ginds in den nacht van inkt...
IX.
De oude koning was dood.
Van de driehonderd torens wapperden zwarte vlaggen en een donkere schaduw sloegen zij neêr.
Zwakke schemering viel door de boogramen in het kasteel, want de driehonderd vlaggen befloersden de zon.
Met diep bedroevende treurmuziek geleidde de stoet bij het flakkeren der lange flambouwen den goudenen doodeschrijn van den koning, de trappen af, de trappen af, naar de zeer diepe grafgewelven.
De zwarte priesters baden Latijn, het zwarte hof zong de litanie, de zwarte prinsessen zongen om beurten een langen zin van Latijn...
Emeralda, het eerst, achter den schrijn; Astra achter haar zuster; en het laatste, kleine Psyche, gehuld in haar zwarte sluiertje. Emeralda zong met een stem van kristal, Astra viel te laat in, verstrooid; en de stem van Psyche beefde, als zij alleen moest zingen, de eentonigen, langen zin...
