— Of horologien met ontuchtighedenS?[1]
— Ach neen, Kami!
— Verstaje je op de keizersnee?
— Ook niet, Kami…
Maar toch ging me ’n licht op door deze vraag, en voor nog ’t dienstmeisje binnentrad, dat de Kami had laten roepen om de bekwaamheid te beproeven die hy in my veronderstelde, riep ik met al de verwaandheid van iemand die meent wat ontdekt te hebben:
— Dát is ’t, Kami, ik ben verkeerd geboren!
Weer schreef de sekretaris wat op. Rubriek: natuurlyke zeldzaamheden. Ik kwam te staan onder Malcolm uit Macbeth.
— Verkeerd geboren, goed! Maar wat kan je doen?
— Ik kan nu-en-dan de waarheid zeggen, o Kami!
’t Heele gezantschap schrikte, en bekeek m’n buik. Die absent was. Hierin vonden zy dan ook de eenige verschooning dat ik ’m niet had opgesneden. Maar — dit erkenden zy met Japansche gulhartigheid — waar niets is, verliest zelfs de leugen zyn recht op moord aan de waarheid.
Ik weet wel dat de mannen leugen vrouwelyk hebben gemaakt, maar ik verkies nu te zeggen: zyn recht. Ik vind niets vrouwelyks in ’t liegen.
— En hoeveel inkomen geeft je dat? vroeg de Kami belangstellend.
— ’t Geeft me niets, o minzame Kami!
Weer schreef de sekretaris in z’n boekje: »De waarheid is in
- ↑ (Noot van 1865.) Horlogien met ontuchtighedenS. Dit kwam dikwyls voor op den jaarlykschen „eisch” van Japan. ’t Waren horlogies met dubbele kast, waarvan de onderste ’n obsceen miniatuurtje bedekte. De vrome Hollanders leverden dat, in myn tyd nog, heel liberaal. Zoo zyn ze!
