laatst verveelde dat voortdurend illumineeren — ge kunt dit weten, o Kami die rondgevoerd zyt tusschen de reien gasvlammen voor de tent in ’t bosch ― ’t voortdurend illumineeren verveelde, men sloeg de menschen ’t hoofd af, dat voor velen ’n klein verlies is. Nog later bedacht men andere middelen om te dwingen tot men’s deugden. Men smoorde de patienten. Dat is men’s goedkoopste en de thans gebruikelyke manier.
— Welke andere deugden meer zyn thans in de mode, o man die òndeugend zyt ter-wereld gekomen?
— Ge hebt bemerkt, vorschende Kami die ’t onderste begeert uit de kan van m’n gemoed, dat ik huiverig was u te spreken over dit onderwerp. ’t Heeft me niet mogen gelukken uw scherpzinnigheid te ontwyken, daar ze doordringt tot de diepte myner ziel, als ’n belastinggaêrder tot den bodem der geldla. Doch nu, o Kami, voor ik my uitlaat over de deugden van den dag, eisch ik van u ’n plechtigen eed. Zweer me by…
― Goed, goed, we zweren. Ik zweer, en Kami zweert, en ook wordt er gezworen door Kami die daar in den hoek zit.
— Gylieden zweert my niet te verraden?
— Dat zweren we, man die lankdradig zyt door verkeerde geboorte.
— Hoort my; Kami, gy die aan ’t hoofd staat der boodschappers van verre: en gy Kami die in ’t midden staat, en gy Kani die daar staat aan den staart des gezantschaps, er zyn thans twee deugden. Hare namen zyn kuischheid en eerlykheid. En die twee zyn één, o Kami. En de naam van die eene deugd — die twee is — de naam van die deugd…
― Ga voort, man van onmogelyke daarstelling!
— De naam van die eene deugd, o Kami…hebt ge ’n paar duizend thails voor my te-leen?
— Onmogelyk! We hebben juist onzen laatsten thail uitgegeven.
— Dan durf ik u den naam van die ééne deugd niet zeggen, o Kami die meenen zoudt dat ik u uitschold voor òndeugend, omdat ge uw laatsten thail uitgaaft.
