haast gaat uitslaan; ik heb in de anderen hem de eere ontroofd, de liefde ontnomen, en dus verdacht gemaakt, dat geen Hollandsch staatsman hem meer kan vreezen, dan het nu hier vele burgers doen, en dat hier te Utrecht, in ’t hart zijner heerschappij, is die kanker ingebracht. O! ge ziet, ik heb niet voor niet al de ellende, al de vernedering van een armen dienaar en huurling der burgers gedragen! Ik heb niet voor niet de Engelsche taal onderwezen!" En hij lachte, met akeligen spot. »Verder; ik heb mij van het vertrouwen van Jan Cornelisz. bediend, om door zijne pers te doen drukken, alle zulke geschriften als den haat en het wantrouwen tegen de Engelschen en tegen Leycester konden sterken; want aan stellers daartoe ge brak het niet, maar aan eene geheime pers. Ik heb mij daartoe in verbinding gesteld tot met de geringste handlangers der Hollandsche partij; ik heb niet geaarzeld met spiën en andere lage werktuigen van zekere politiek samen te werken, en mij niet geschuwd voor den smet hunner aanraking, en ik ben geslaagd! Wel zeker ben ik geslaagd! Ik heb medegewerkt tot Leycester’s val, want Leycester zal vallen, als hij het waagt, weer den voet in Holland te zetten. Zóó menigte strikken zijn daar reeds gelegd voor zijn voet, die hij niet kan ontgaan! Zóó menigte afgronden reeds geopend, die hij niet zal vermijden! Zóó menigte hinderpalen alreeds opgestoken, daartegen zich zijn stout voorhoofd zal stooten, dat Elisabeth en Lettice Essex beiden, haar schoonen Graaf een verloren minnaar mogen achten, als…"
»Wil zwijgen, Sir!" viel Wilkes in met gezag. »Ge komt hier om te antwoorden en om rekenschap te geven, niet om ons door de ontboezemingen van uw fellen en onmenschelijken haat te ergeren; en waar ge u onderstaat de Koningin, en de Gravin van Leycester, in, naam of eere te kwetsen door uwe taal, daar leggen wij u het zwijgen op. Verplicht ons niet, dit door dwang te verkrijgen…"
