Maria ze wenschte. De zwakheid steunt zich zoo gaarne aan een Godsdienstig voorwendsel, en de kleinhartigheid verbergt zich het liefst onder een vroom gemoedsbezwaar. In waarheid droeg ze onrust in het geweten, en die zou gestild zijn, drong zij zich op, als zij den raad van den eerwaarden Vader volgde; ook was zij daartoe besloten, en niets deed haat aarzelen, zij wachtte alleen op de gelegenheid om het uit te voeren.
De dood van Bisschop David van Utrecht kwam haar te hulp; met zijne onmetelijke nalatenschap verrijkt, keerde Philips naar Vlaanderen terug, om zich met het Hof van Oostenrijk te verzoenen; dien broeder dien zij liefhad, opende zij haar hart, klaagde hem hare angsten en vroeg zijne hulp. De jonge Vorst wilde haar afkeeren van een besluit dat den man dien zij beiden hadden liefgehad, eenen zoo wreeden slag moest toebrengen; hij trachtte Karel’s beeld met zachter trekken voor haar te schetsen, sprak van de mogelijkheid eener vereeniging, en hoe zij het middel zou kunnen worden tot eenen minnelijken vrede; maar haar Biechtvader en het vooroordeel dat, zij omvat had met hoofd en hart beide, waren te sterk tegen hem, en toen hij zag hoe ze onverzettelijk was door hare bloohartigheid zelve, beloofde hij haar zijnen bijstand. Een niet onbelangrijk legaat van haren broeder, den Bisschop, voorzag in haren Kerkelijken bruidschat, Philips drong haren wensch door bij de Ravenstein’s; Pater Gervaes onderhandelde met eene Abdis der Ursulinen; eenen tijd van voorbereiding zoude zij doorbrengen in een Landslot, dat tot de kloostergoederen behoorde; eene bejaarde leekezuster volgde haar dáár; niemand dan Heer Philips en de Pater hadden er toegang… en… zij werd er moeder van Paul, moeder van een kind, dat ze geen vader wilde geven en geene moederlijke zorg! moeder van een kind, dat ze prijs zoude geven aan al de schande, aan al den jammer, aan al de hulpeloosheid en onzekerheid eener onwettige geboorte, om zelve in heilige rust eene jeugdige onbedachtzaamheid te beweenen, die ze had kunnen goedmaken met een weinig moed; om zelve veilig te zijn tegen de stormen van het lot, gaf ze haar kind hulpeloos ten prooi aan den oceaan des levens! maar ze droeg toch haren zoon ter
