bare zijde van eenen man. Dat zij in waarheid leed, en gevoelde wat ze klaagde, daarvan getuigde hare afnemende gezondheid maar al te zeer en ontrustend genoeg voor den liefhebbenden echtgenoot. Maar Laurens had de adder geraden, die naar zijn geluk beet. — Op zekeren dag beval hij op dien vasten en korten toon, die gehoorzaamd wil zijn, de bezoeken van Pater Vincent niet meer te ontvangen, hem kort af te zeggen, dat haar echtgenoot het haar verbood, en gaf Thomas en de andere bedienden den last, dezen aan de deur af te wijzen, zoo hij daarna terugkeerde. Wij hebben gezien, hoe dat bevel was opgevolgd geworden, toen Aafke, die, onder schijn van moederzorg, den kleinen tocht naar Woerden niet met hem had willen ondernemen, van zijn langer afzijn den noodlottigen raadsman gebruik liet maken, zooals hij wilde. In haren angst, bij de onverhoedsche komst van haren gade, had zij Vincent gesmeekt zich te verbergen, en deze, die eene uitbarsting evenzeer vreesde als zij, had zich in de lastige schuilplaats geschikt, nog tot op het laatste toe hopende op eene onopzichtelijke ontkoming. Daarin was hij op de wreedste wijze teleurgesteld; met eigen gevaar moest hij de vlucht bevorderen van eenen verafschuwden vijand zijner Kerk… maar… hij was meester geworden van belangrijke geheimen, die hem ditmaal niet waren toevertrouwd onder het zegel der biecht.
