Pagina:Bosboom-Toussaint, Majoor Frans enz (1888).pdf/148

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

als prinses! Dat’s de geleidelijke gang van het sprookje, niet waar Leo?"

»En het fameuse glazen muiltje ontbreekt zeker niet," gaf ik ten antwoord naar hare snoezige salonschoentjes ziende, die ik reeds vroeger had opgemerkt, »en ’t is blijkbaar, dat het niemand zal passen, dan onze gracieuze Cendrillon zelve,"

»Dat is zoo, maar zij zal zorgen het niet te verliezen."

»Waarom niet?" vroeg ik stoutweg, haar diep in de oogen ziende. »Omdat het ongeraden is den roman van een uur tot eene levenskwestie te maken voor u en voor mij," gaf zij ten antwoord, terwijl zij zich afwendde.

Een levenskwestie! zij wist niet hoezeer zij de waarheid raakte. »Als gij op zulk eene schrale ontknooping denkt, is het dan wel de moeite waard de eerste bladzijde op te slaan?" vroeg ik zacht en mij even tot haar buigende.

»Och, waarom niet? ’t is maar eene scène om den avond te korten, die anders geheel aan de speeltafel zou gesleten zijn."

De speeltafel? Het viel mij in, dat ik die voor mijn part in staat van failliet had verlaten; de generaal liet mij niet lang tijd om over dit gebrek aan de orde na te denken.

»Dat alles moge nu heel galant en heel geestig zijn, neef! wat gij daar met Francis praat," riep hij mij toe op knorrigen toon; »maar \’t is geen manier, om zoo van de speeltafel op te staan."

»Excuseer mij, generaal, hier ben ik tot uwe orders," en met een wenk aan Francis, die mijn leedwezen genoeg uitdrukte, nam ik mijne plaats weer in.

»Als de Freule nu mee wilde doen, konden wij precies een partijtje quadrille maken," sprak Rolf.

»Dankje kapitein. Ik wil wel eens vrij van dienst wezen; bepaal liever toertjes; ik ga wat muziek maken in de eetzaal; dat zal niemand hinderen."

Frits had de porte-brisé opgeschoven en er was licht bij de piano. Ik had een Vandaal moeten zijn, zoo ik niet opnieuw eene échappade van de speeltafel had gemaakt om Francis op te leiden. Zij had mij gewaarschuwd, dat onze roman maar kort zoude duren, en ik mocht geene scène van de voorstelling laten verloren gaan. Blijkbaar was zij dat met mij eens; de capricieuse, die voorgaf van alle coquetterie te hebben afgezien, kwam geheel in mijne bedoeling; zij liet zich door mij wegvoeren, en terwijl zij met zekere bevallige