had een glimlach te bedwingen toen hij voortging: »de kapitein heeft daareven een sans-prendre gewonnen, die hij had moeten verliezen, als gij u maar de moeite gegeven hadt op te letten, welke kleur ik uitspeelde."
Ik moest het bekennen: ik beging fout op fout; het was voor mij geen spel meer; het was eene marteling.
Francis had het begrepen; zij kwam mij te hulp.
Zij staakte haar spel, voegde zich bij de speeltafel en sprak tot den generaal:
»Willen wij een compromis sluiten, grootpapa? Gij staat mij Leo af, om mij te accompagneeren; ik zal wat zingen, en gij continueert met den kapitein uw gewoon partijtje piquet."
»Hm, hm, ik zou u dat genoegen willen doen, Francis, maar de jonker heeft zooveel verloren; hij dient toch in de gelegenheid gesteld te worden, om zijne revanche te nemen."
»Gekheid! daar komt toch niets van, dat weet gij vooruit, grootpa!" duwde Francis hem toe, met zekere hardheid.
»Om de waarheid te zeggen, generaal, ik hecht er niet aan," sprak ik, »als het mij gegund wordt, in dezen mijne opinie te zeggen; maar mijn heele doosje is leeg, laat ons afrekenen."
»Afrekenen, onder ons, dat’s malligheid, dat zal niet gebeuren," viel Francis in, met iets gedecideerds in stem en houding dat mij tegenstond.
»Als ik gewonnen had, zou ik er aan hechten mijne winsten te berekenen, Freule!" zei ik, tot haar gewend, op een toon, die haar ongepast voorkwam.
»Nu! gijlieden zult ook wel niet om een gulden het fiche hebben gespeeld," hernam zij wat gedwongen, en trad een stap of wat terug.
Dat was waar, maar toch hoog genoeg, om mijn verlies bij guldens te berekenen. Ik reikte den kapitein een muntje toe en verzocht de zaak voor mij met den generaal en hem zelven in orde te maken. Francis zag dit aan met eene onbeschrijfelijke uitdrukking van misnoegen. Zij drukte de lippen opeen en werd gloeiend rood, om terstond weer te verbIeeken; zij fronste onheilspellend de wenkbrauwen; zij trad opnieuw toe en strekte de hand uit om het papier aan. Rolf te ontweldigen, maar ik wierp haar een blik toe, die haar van deze intentie deed afzien.
»Mij dacht, freule, dat gij reeds begrepen zoudt hebben hoe on-
