Pagina:Bosboom-Toussaint, Majoor Frans enz (1888).pdf/408

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

trouwen in de kerk maar zoo kort duurde? Gij hebt u stellig laten overhalen om het dejeuner bij te wonen?"

»Wat een idee, kindlief! Dan kon ik immers nu nog niet thuis zijn. Maar, om de waarheid te zeggen, ik heb mij laten verlokken om mee te gaan naar de tentoonstelling…"

»Die tentoonstelling schijnt veel attractie te hebben; ik heb hier nog van niets anders hooren spreken!" viel Laura in met een misnoegden blik, die Albert gold. »En nu mama, die er hare dochter voor in den steek laat!"

»Daar ben ik de schuld van," pleitte Antoinette gulhartig.

»Ik was ook in de kerk, ving onze lieve mevrouw op, en daar papa mij met zijn rijtuig kwam afhalen om samen naar de expositie te gaan, lokte ik uwe lieve moeder mee. Deed ik er kwaad aan?"

»Zeker niet! Mama heeft ook niet te veel, maar toch… met mijne infirmiteit…"

»Was het niet goed u zoolang alleen te laten, dat is waar," bekende mevrouw Trotsenburg ootmoedig. »aar ik wist, dat Marianne bij u zou komen… "

»Goede Marianne!" sprak Antoinette, deze nog eens de hand drukkende, altijd la soeur de charité!"

»Dat komt hier waarlijk niet te pas," antwoordde Marianne, even kleurende, want zij zag dat Laura glimlachte en, misschien zonder te weten dat zij het deed, even de schouders optrok. »Gij doet op dat punt vrij wat meer dan ik, lieve! Gij doet het in ’t verborgen; maar het komt toch uit; — de dochter van onze schoonmaakster…"

»Och, zwijg toch! " fluisterde Antoinette haar toe, terwijl een donker blosje haar lelieblank teint maar even kleurde; »we hebben ’s winters zoo’n kringetje van armbezoek; en ziet ge, als het dan mijne beurt is…"

»En wat heb je weer een beeldig toilet je!" viel Laura in, die zich wat gemankeerd voelde, door dat à parte, »dat keurige foulard à mille fleurs, en zoo’n snoepig hoedje! Wat doet dat kransje van korenbloemen een goed effect op die tulle illusion, en zonder brides! Het rust waarlijk op de blonde krullen als een bruidskroontje! En is dat nu een Frou-Frou?"

»Ik geloof wel, dat de modiste het zoo noemde. Maar als gij met complimentjes begint, Laura! moet ik ze u reciproceeren. Wat een allerkeurigst néligé!"