Mevrouw Trotsenburg, die inmiddels een druk en intiem praatje had gehouden met Marianne, schelde nu en liet wat ververschingen brengen; zelve had ook zij behoefte aan wat water en wijn, daar zij heel warm en moede was. De heeren bedankten. Laura verklaarde met een week stemmetje, dat zij van dorst versmachtte, en mevrouw Trotsenburg, die er wel uitzag of zij groote behoefte had aan eenige verkwikking, haastte zich hare arme Laura, die zooveel ontbeerd had in haar afzijn, van het paarlende spuitwater te bedienen eer zij er zelve van genoot.
Marius, die het opmerkte, hoewel hij met Marianne zat te praten, wierp een ironieken blik toe aan Albert, die eene beweging van ergernis maakte en zich op de lippen beet.
Antoinette avoueerde nu, dat ze ook wel een glas wijn met water zou accepteeren: — het zien van al die kunst had haar toch wel wat gefatigueerd.
»Apropos! was zij nog al interessant die tentoonstelling?" vroeg Laura, zich met die vraag tot hare vriendin richtende.
»O, zeker! heel interessant, magnifiek!" repliceerde het jonge dametje, de geijkte termen gebruikend voor alles wat treft of behaagt, onverschillig van welken aard het zij.
(Men hoort spreken van dominé, die »magnifiek" gepreekt hebben, al was de ernst zieldoorborend, en al had de prediker niets minder op het oog dan te bekoren.)
»Daarbij zoo lief gearrangeerd," vervolgde Antoinette, »met bloemen en bustes! "
»Die bustes!" riep Albert, »ja! spreek daarvan," terwijl Marius onhoffelijk genoeg was om het uit te schateren; »’t zou het best wezen, zoo men daar een sluier over heen wierp, "
»’t Is waar," zei de freule, zelve glimlachend, »Men had heel veel moeite om te begrijpen, dat die eene onze gracieuse Koningin moest voorstellen; maar enfin, het groepeerde toch aardig."
»Het is altijd onaardig als men karikaturen maakt, waar men voorwendt een portret te leveren," merkte Albert aan.
»Och! mijnheer Duarte is nu ook weer zoo critiek!" hervatte Antoinette.
»Ik zeg waarlijk niet te veel, freule,"
»Ik voor mij vond het er zoo rustig," viel mevrouw Trotsenburg in, die altijd bang was, dat eene causerie in eene discussie zou ontaarden; »men kon alles zoo goed en gemakkelijk zien."
