hartstocht van den minnaar meer sprak dan de kalme toewijding van den leidsman. »als gij mijn leven een weinig wilt sieren en opvroolijken met de gracie van uwe jeugd," ging hij voort, nog altijd die hand in de zijne klemmende, »zult gij ondervinden wat het zegt aangebeden te worden door een man, die weet dat hij eene groote ongelijkheid van jaren heeft goed te maken door alles wat de vindingrijktte teederheid bedenken kan om voor zijne vrouw de aarde tot een paradijs te maken."
»Ongelijkheid van jaren… Maar wat doet de leeftijd er toe, mijn beste vriend, als men elkaar verstaat. Men is niet ouder dan zijn voorkomen, dan… zijn hart; en wie zegt u dat het mijne, door den druk des levens gerijpt, niet reeds ouder is dan het uwe?" Zij meende niet geheel wat zij zeide, maar onwillens sprak zij eene treurige waarheid uit.
Haar hart was niet slechts verouderd, het was dood; zij had het ten offer gebracht aan ijdelheid en wereldzin.
Na die uitspraak, waarmee zij op eens alle ongelijkheid tusschen hem en haar effende, sloot hij haar in zijne armen onder de hartelijkste betuigingen zijner vurige liefde.
»En nu," sprak zij halfluid, terwijl zij zich zachtkens uit zijne omhelzing terugtrok, »ik stel ééne voorwaarde."
»Zij is toegestaan," sprak hij in de bedwelming der vreugde.
»Het huwelijk moet spoedig doorgaan, nu ik er eens toe besloten ben. "
»Dat is geene voorwaarde," sprak hij lachend, »dat is de vervulling van mijn vurigsten wensch, In mijne positie zou een engagement belachelijk worden gevonden als er niet onmiddellijk de bruidsdagen op volgden. Morgen reeds kunnen wij zekere onvermijdelijke visites maken. Allereerst bij… mijne zuster! Maar… al weet ik, allerliefste, dat uwe moeder geen anderen wil heeft dan den uwen, wij dienen toch te beginnen met hare toestemming te vragen."
»Juist, Iaat ons nu naar mama gaan," sprak zij besloten en den arm nemende dien hij haar bood.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mevrouw Trotsenburg had in de grootste spanning verkeerd terwijl dit onderhoud plaats vond, en het binnentreden van Laura aan den arm van den baron zeide haar terstond wat zij moest
