Bilderdijk/Uitvaart

Uitvaart

  Befloersde trom
  Noch rouwgebrom
  Ga romm’lende om
Voor mijn gebeente;
  Geen klokgebom
  Uit hollen Dom
  Roep ’t wellekom
In ’t grafgesteente;
  Geen dichte drom
  Volg’ stroef en stom;
  Festoen noch blom
  Van krepgefrom
  Om ’t lijk, vermomm’
Mijn schaamle kleente!
  Mijn jaartal kom
  Tot volle som,
  Mijn oog verglom;
  En de ouderdom
  Roept blind en krom
Ter doodsgemeente.

  Wat zoude ik thands,
  Beroofd der glans
  Van ’s hemels trans,
Op de aard begeeren?
  Geen moed des mans,
  Geen spies of lans,
  Geen legerschans,
Kan ’t sterfuur keeren.
  Geen spel of dans,
  Geen dobbelkans,
  Geen lauwerkrans,
Of Rijkbeheeren.
  Een handvol zands
  Des grafkuilrands
  In ’t nietig gants,
Dat de asch mag eeren:
  De beet des tands
  Dat Aarttyrans
  Des menschenstands
Zal ’t lijk verteeren.

  Doch wat ’s dit my,
  Die bandenvrij,
  In ’t uitzicht blij
  Dat ik belij,
  Op ’t noodgetij’
Mag triomfeeren?
  Ik juiche en strij’;
  Wat glippe of glij’,
  Hy staat me by,
Die ’t af kan weeren.
  Geen dwinglandy,
  Geen razerny,
  Geen Helharpy
  Van Sofistry,
  Geen nood, die wy
  Aan Jezus zij’
Niet stout breveeren!
  Zijne Englenrij
  Verorden Hy
Tot wachters om ons hoofd. Geen onheil kan ons deeren.