Bredero/Ach dach! wenschelijcke dach

LIEDT.

Stemme: Met een Minnelycke sin, Com ick u, &c.

Ach dach! wenschelijcke dach,
Vol schoon gheleghentheyt,
Dat ick menschelijcke mach
Met mijn gheneghentheyt
Mijn Goddin doen bescheyt
Op ’t gheendat sy my seyt
Deur haar praat, of in daat,
Hoe het gaat, in wat staat
My ’t gheluck rechte voort leyt.

Sijn dit wrevelinge niet?
Neent, droomend Fantasij?
Flucx, wech revellinge vliet
En maeckt u knap van my,
Wech droeve dampen ghy,
De schoone dach naackt bly
’t Suchten vlie ick door die,
’K weet wel wie, dien ick sie
Hier sitten an mijn groene sy.

Syt ghy ’t, Egtillen jent,
Ick bid u dat ghy spreekt;
Sijn ’t weer dolle grille blent
Die de begeert ontsteeckt?
Mijn oogjens onbevleckt
Sien u, mijn lief perfekt,
Ja voorwaer, schoon en klaer,
En geen aer, het het schort maer
Aen u dat ghy my dit ontdeckt.

In sulcken cierelijcken staet
Gheloof ick nauw te sijn,
Dijn soet manierelijcke praet
Die ick staech an u vijn,
Nochtans is dit geen schijn,
Ick siet voor d’ooghen mijn:
Ick twijffel met ghequel
Of ick wel die ghesel,
Die ick thans was, wel souw sijn.

In d’onbegrijpelijcke vreucht
Wentelt mijn wuft ghedacht,
Te sien u rijpelijcke deucht
En jonst dus onverwacht,
Dat ick my gh’luckich acht
Boven ’t menschlijck gheslacht:
Want Keyser braaf, Prins noch Graaf
Heeft sulcken gaaf als u slaaf,
Die ’t gheluck so soet toelacht.

Och of ghy deelachtich waert
Die vreucht die ick gheniet,
Die in my soo crachtich vaert,
Dat my ’t vernuft ontvliet.
Laes! een dinck my verdriet,
Dat u gheen eer gheschiet,
Deur vreuchden soet mijn ghemoet
U niet groet, als ’t herte doet,
Dat ghy naer wensch ghebiet.

Cleen souw de danckberheyt sijn,
Indien dat ick verstont,
Dat is inder waerheyt fijn,
Te spreecken uyt goet ront
Met menschelijcker mont,
Die weldaet my ghejont,
Die ’k wardeer hooch en seer,
Eewich eer, na ’t begeer
Ben ick, helaes! te swack ghegront.

Spreeck ick beroemlijck yet,
Princes myn schult vergeeft:
Voorwaer onnoemlijck siet
Syn u deuchden beleeft.
U lof ten Hemel sweeft,
Daer ’t sonder twijffel leeft.
Ik bid Godt, dat hy tot
Volle slot na ’t gebodt
Ons met trou liefd t’samen cleeft.