Bredero/Adieu schoonheden

AMOUREUS-LIEDEKEN.

(Op de Voys: Esprits qui souspirez.).

Adieu schoonheden preuts vol sachte tooveryen,
Terwijl ick segh adieu, verhoort mijn droeve klacht:
’T is nu niet meer gheveynst, mijn doot sal u belyen,
Dat ick mijn sterven soet en scheyden bitter acht.

Adieu Godlijck ghesicht, een oorsaeck van mijn ende,
Dat om mijn heete vlam te coelen tranen schept,
d’Ondanckbaer traenen gaen, mijn ziel, blijft vol ellende,
Dit maeckt mijn sterven zoet, dewyl gh’er lust aen hebt.

Adieu gebloosde Mont, daer in verscheyden woonen,
Soo soete, lieve reen en daer ik uyt bespeur
De teghensangh van mijn bedroefde dootsche toonen,
Daerom ick deur t’adieu meer als om sterven treur.

Adieu handen die bint met onghemeene banden,
Mijn handen, oogen, hert mijn leven en mijn spraeck,
Die ick mijn vryheyts vreught in slavernije spanden,
Waerom ick deur t’adieu mijn leven oock versaeck.

Adieu verheven stem, vermoghend’ om t’ontsteken,
Van herde rotsen hert den alderhertsten hoeck,
Hoe is dees lieve lust mijn hert dus hert ghebleken,
Dat ick den sachten doot voor’t bitter scheyden soeck.

Adieu Yvooren hals daer ick mijn leven hoopte,
Dewyl ick sterven moet, weest my zoo veel te wil
En graeft beneen u borst het hert dat ghy soo noopte,
So siet ghy dan hoe soet dat my mijn sterven vil.