Bredero/Aenspraeck vande Petemeuy, tot de Neef

AENSPRAECK VANDE PETEMEUY, TOT DE NEEF.

Stem: Helaes. Amour wat gaet my aen?

Marten Aepjes, eertje gaet,
So hoort hier noch in kleyn beetje,
’k Raeje Neefje datje staet
Noch ien lutje byje Peetje,
Gaet dan vry by Branckjes Brecht,
Datsen Vryer! datsen Knecht!

Gaet benierlijck by de wegh,
Liert jou woortjes wel beleggen;
Hoortme seun wat ickje segh:
Ierst-in, asje wat wilt seggen,
Siet dat jy genavent seght,
Datsen Vryer! datsen Knecht!

De Noom en ick die sin al klaer,
Gae jy moytjes byje Vryster:
Datsen Man! wat so men Vaer!
Trouwen vriendt, je keunt te byster,
Heer! je gaet so regel-recht,
Datsen Vryer! datsen Knecht!

’t Is ien werrelt van een Man,
Van lijf en le’en uytgelesen,
Hy speult soo aertigh mit de Kan,
Dat hy ’t puyckjen plech te wesen
Van Diemen en Duyvendrecht,
Datsen Vryer! datsen Knecht!

Neefje, gaeje dan soo voort?
Lustje noch niet wat te eten?
Hemsick Marten: noch ien woort,
Je sloncksje hebje noch vergeten,
Wel me kijnt dat was te slecht,
Datsen Vryer! datsen Knecht!

Marten segh ick, koomt in huys,
Sin j’al vry van Symens Sijtjen,
Van Schele Stijn, van Griete Gruys,
Van Pieter Paters dochter Fijtjen?
Sinjer oock me inden Echt?
Datsen Vryer! datsen Knecht!

De Jonghens hadden langt noch goet,
Daerom schat ick binje scheijen,
Tot Brecjes is klay an de kloet,
’k Sie een hylick uyt je beijen,
Gaetmen vaer, en maecktet hecht,
Datsen Vryer! datsen Knecht!

Mach ’t met Brechje niet geschien,
Of met keunjet soo niet meuy’ren,
’k Sou niet meer na heur om sien,
In ick sou na Stee gaen keuy’ren,
Gaet mijn langst, doet as-je plecht,
Datsen Vryer! datsen Knecht!

Al quam in Ste soo plompen boer,
Als ien Kinckel oyt mocht maken,
Al quam mall’ Oene met sen moer,
Had hy gelt hy sou anraken.
Siet Marten datjet wel belecht.
Datsen Vryer! datsen Knecht!