Bredero/Ay schoone Dochter Blont

AMOUREUS-LIEDTJEN.

Op de Stem: Indien het claghen can.

Ay schoone Dochter Blont, die ’tHulzel en Paruycken
Des Gouden Dagheraets verwelickt en verdooft,
Die den Snee witten melc en Lelyen doet duycken
Van ’t Silver blancke vel van u Eerwaerdich Hooft,

O Margarieta schoon, o uytghelesen Bloeme,
Stroyt uyt u braef vergult en lang Goudt dradich Haer,
Dat de Sonne beschaemt verwondert is en hoe me
De Roosen en ’t Yvoor zoo Marmelt door malcaer.

Ondect mijn Lief, ontdect t’Meester stuc der natuiren,
Dit sonderlinge werck, dit uytnemende raeck,
Dees Appel Borstjens hert, dees lieve naghebueren,
Die het lustgierich oogh beloven soet vermaeck.

Cust mijn, mijn soete, Ha cust my en cust my weder!
Ha ha, ick sterf, ick sterf, de Ziele my ontvlooch!
Na uwen adem soet mijn Hert springt op en neder
En swoecht noch na de cracht die my u vier ontsooch.

Ick swym, ay my, ick swym, ’t leven wil my ontslippen,
Ach ghy ontsuiget mijn dat lieffelijck Ghebloemt,
Dat ick te plucken plach van u Purpere Lippen,
Van ’t Corael Rijcke Hooft en Roosen velt voornoemt.

Paeyt doch mijn groot verdriet en wilt genae gebruycken,
O schoone die myn Ziel volcomelijck bezidt,
Geeft my de Bloemkens weer, die so soet geurich ruycken,
Gheeft my haer oude cracht, haer leven en haer pit.

Mijn oogen syn verstaart, met schimmer blint geslagen,
Belamphert, zoete Lief, u Goddelyck ghesicht;
O Vriendelycke Mont, ick en can niet verdraghen
U Flonckerighe brant en vonckend’ ooghen licht.

Omhelst my waerde Lief en laet my troost verwerven,
Bluscht uyt mijn glimment vier, bluscht uyt mijn heete vlam,
Die my op eenen stondt doen leven ende sterven;
’t Waer scha dat onse Vreucht in ’t midden eynde nam.