Bredero/Bevallijcke schoone maaght

LIEDT.

Stemme: Onder de linde groen daer ick laetst, &c.

Bevallijcke schoone maaght,
Hoe comt dat ghy dus vlied
Voor u lief en dienaer trou?
Daer ghy weet, o brave vrou?
Dat hy u garen siet
Daer ghy weet wat my behaeght
En hoe seer het my verdriet,
Als ick u of niet anschou7
Mocht ick u sien als ick wou,
Soo sou ick treuren niet.
    Nu hoordt een woord
    En blijft wat staen,
    En met lust wat rust
    Van ’t gaen.
Ghy wilt op u loopen
Immers niet vercoopen?
Wel hoe sulcken haest?
Waer heen dus verbaest?
Spreeckt doch een mensch eens aen.

Mach my van u lieve mont
Soo veel jonst niet ghesien,
Dat ghy myn bedroeft ghemoet
Verquickt met een blije groet?
Laet m’u ten minsten sien,
Vertoeft een corte stont
En beyt noch wat mitsdien.
Selden seytmen doet het goet,
Grooten haest of snellen spoet;
Waer toe dan t’yvrich vlien?
    Hebt ghy op my
    Eenigh nijdt,
    Ghy mijn aenschijn
    Dus mijdt.
Seght uytvercoren,
Hebt ghy versworen,
Dat ghy nimmermeer
Sult doen mijn begheer?
Want ghy myn vlucht altijdt.

Loopt niet vaqn die u mint,
Maer vlucht van die u haat.
Had ick uwe eerbaerheyd
Yet oneerlijcx voorgheleyd,
Soo waert ghy te rechte quaat;
Nu ghy geen schult en vindt
In woorden of in daat,
Want ick heb u noyt misseyt,
Voor myn dienst en arrebeyd
Werd ick dus dreuts versmaadt.
    Gaet heen vry treen
    Daart u behaaght,
    Maer siet dat niet
    Ghy nae beclaaght.
Ick socht u ter eeren,
Doch Het kan verkeeren,
Wel en wildy niet?
Wel en wildy niet?
Soo loopt dat ghy swiet,
Ghy hebt my wel geplaacht.

U trotse sotte pracht
En malle hoovaardy
Maeckt u soo verwaent, verweend,
Dat ghy in u selven meent,
Dat het u al staet vry.
Door u uytheemsche dracht
En wilde pronckery,
Dunckt u dat ghy zijt verneert
Als u maer u minnaer eert,
O slimme sotterny!
    Waer door ghy u
    Noch niemandt kent,
    Want ghy meend dat
    Ghy ’t waerdich bent.
U hooghe ghedachten
Mijn slechtheyt verachten,
Ja als ’k by u stae,
Soo dunckt u bynae,
Dat u eer is geschend.

Princesse wulps en wups,
Mijn liefde is vercout,
En myn min verkeert in spijt;
’t Verandert alles metter tijt,
Wat dat men heir aenschoud:
Eertijts scheend ghy schoon en hups,
Ja een Werelt van Goudt.
Wat ist of ick mijn tijd verslijd?
Ghy loont my met smaat en spijd,
Het welck my seer berout!
    Wie weet wat leet,
    Wat druck, wat rou,
    Ick nu om u
    Verdraghen sou,
Liet ghy u tooren,
En woud aenhooren
’t Geen dat u dienaer seyt,
Die u met dienstbaerheyt
Sou dienen, schoon Jonckvrou.