Bredero/De harde winter strengh

LIEDT.

Stemme: O Nacht! jaloerse nacht &c.

De harde winter strengh, met al haer wrede buyen,
Vertrecken met der vaart, de Son vergroot sijn kracht,
De Mey in overvloet baart schoone bloem’, en kruyen:
Maer, ach! wat baart een Mey al viers in in myn gedacht?

Myn diep begraven vier, van kouden schijn bevroren,
Ontdoyt sich van myn Son, of souwt wel syn van ’t weer,
Ho neen! dat ’s een misverstant, dus singh ick als te voren,
Dees Mey die toont haer kracht, mijn Son noch tienmael meer.

Verwacht Somer soet, die ’t swaer hart kan vermaken,
U ken ick an u lof, an Oyvaer, Dieck en Kieft,
Verquickt myn droomich hart, bid ick voor alle zaken,
’t Wellick nu leyt en smoockt, ja brand soo seer van Liefd’.

Gheneuchelijcke Mey wilt my dit Meyken jonnen,
Dat Meyken dat myn ziel dus fel bestrijdt en swaar,
Op dat haer schaduw koel vaoo ’t heet broeyen der sonne
Mijn groene borst bevry voor dampen bangh en naar.

Groeyt met het weer de Min, warhooft in heete dagen,
Ick brant soo veel ick mach, voorwaer ick weet geen raet,
Erbarmt u koele Mey, erbarmt over myn claghen,
Verkoelt myn heeten brand eer ’t met my ergher gaet.

Is dit niet arch genoech dat dit siel-siekigh quellen
My ’t inghewant verteert, verheert myn goe natuur?
So meuglijck als ghy kent des Hemels sterren tellen,
So meuglijck telt vry mee de vlamme van myn vuur.

Prins, een jong Meyken schoon jont my doch uyt genade,
Baaden sal ick in vreucht en wislen soo ’t verdriet,
Jont my doch dit gheluck, het kan u weynich schade,
Doch ter eeren van u soo singh ick nu dit liedt.