Bredero/De moeylijcke strijt en d’ Amoureuse tranen

LIEDEKEN.

Stemme: Esprits qui souspireez.

De moeylijcke strijt en d’ Amoureuse tranen,
Die ’k biggelende stort, al rokende vol damp,
Kunnens u teder hart bewegen noch vermanen
Tot de Siel-meestery van myn benaude ramp?

D’ijd’le hartstochten wuft en vruchteloose pijnen
En d’onrust inde slaap en ’tsuchten van myn geest
Doen my als ’t was voor ’t vier versmelten en verdwijnen,
Ick swym de gene niet, die ’k voormaals ben geweest.

Dies laster ick de min, om uwe wreede handel,
Ick wissel van verkies met eenen dolle sin!
De wispeltuere keur ick weder cnaps verwandel
En schenck myn dienstbaar hart myn pruytsche schoon Goddin.

Ick vollech u Goddin, met joock ende verlangen,
Meestresse die myn Siel kerkert in u gewout,
Ick hoope door myn dienst u hartgje noch te vangen
In gijssel voor het myn, dat ghy ghecluystert hout.

Maar laes de schildery verschrickt al myn gedachten,
Vervloecte maalcunst die myn lust vervormt in smart,
O spiegel-rijcke Leer: o wonderlijcke crachten!
Door een ghesicht verkeert Acteon in een Hardt.

’T lust myn Diana oock, myn wesen te verruylen,
Want myn stuerse Goddin de blijdschap van my bant:
S’herschept mijn vreucht in rou, myn lachen laas in huylen,
Myn edel hooch vernuft in beestich onverstant.

Wanneer mijn oogjens maar eens steelwijs nechtich guwen
Na d’afgod van myn hert, daar ick dus laach voor kniel,
Als myn dwarsche Jofvrou my helpeloos gaet schuwen,
Dan stijcht de vlamme in myn leucker-laauwe Siel.

Sout ghy o wreede wel in mynen doodt verheugen?
Ach ghy martelt met lust dit troosteloose hert:
Helaes myn trouwe dienst is nietich van vermeugen,
Want u ijscoude Siel niet eens ontfonckt en wert.

’K wil dat u eygen mont het vonnis van mijn sterven
(Ter vierschaar van u hert) vrypostich stout uyt spreeck,
Of laat my door u hant het hellep-cruyt verwerven
Van u gewneschte gunst, daar ick u steets om smeeck.