Bredero/Edele siel verheven

KLAEGH-LIEDT.

Stem : Van d’ Engelsche Fortuyn.

Edele siel verheven, groots en schoonm,
Die u cieraat en huysingh stelt te toon
Voor ’t brave volc van ongemeen verstant,
Dat u aenbidt als Goddin van ons Lant,

Gheluckigh, ach! gheliuckich zijn de lien,
Die schoonheyt gestadich moghen sien:
Niet salich slecht, maer heylich was de dach,
Doen ick u geest eerst door syn vensters sach.

Diens Godlijckheyt heeft my terstont ontroert
En uyt zyn troon mijn siel tot slaaf vervoert,
Ja gants berooft, daer en bleef niets in mijn
Als d’yle romp of d’ uyterlijcken schijn,

Mijn siel-loos lijf dat eerst te voorschijn quam
In ’t Graefrijck groot vermaerde Amsterdam,
Leyt nu gescheept recht voor de schans en beeft,
Vermits mijn siel so arm in ’t Tessel leeft.

Wat ist of elck het schip-rijck Eylandt prijst,
Myn arme siel en wert daer niet gespijst
Als slechts met sien: oft nauwelijcx ter noot
Met water brack en sober daeglijcx broot.

De Vader grijs, den grooten Oceaen,
Komt ongevraecht myn schip aen stucken slaen:
Daer is geen hoop! ick wend’ ’t wel vande wal,
Maer ick ben laes! aldaer ick sterven sal.

Een ander lijt schip-breuck van gelt en goet,
Dan ick laet meer, ick laat haer myn gemoedt,
Tijd’lijcke schat daer geef ick weynich nae,
Want siel verlies is wel de grootste scha.

Daer sinck ick del, gebooren is myn tijdt,
Ick raack mijn siel, mijn lijf, mijn leven quijt,
Helaas! ick smoor, mijn adem gaet so flauw,
Van anxst en sorgh syn nu mijn hayren grauw.

Ghy Visschers die de dooden pluyst op ’t strant,
Vindt ghy myn lijf geworpen op het landt,
Wascht my van ’t sant en graeft my inden schoot,
In ’t Tessel self, de oorsaeck van mijn doot.

Vint ghy myn rif, of d’ uytgebrande asch,
Soo ’t yet ghelijck van dat ick voormaels was,
En brenghdy ’t voort niet datelijck by heur,
Soo sal mijn geest staech waaren voor u deur.

Goddinnen rijck van ’t schreyer hoec en Ty,
Verhaelt myn doot aen al de werelt vry,
’t Sy waer ghy treckt, het sy met schip of vloot,
Vereert myn lijck ten minsten met een schoot.

Velt-Nymphjes die ten Burrich op de plaets
Te samen singht u deuntjes met de Maets:
Ghedenckt myn doot, gedenckt myn groote pijn,
En hoe dat ick verscheyden doch moet syn.