Bredero/Een beklach-Liedt

EEN BEKLACH-LIEDT TER EEREN EEN WELBEKENDE, OVER ’T VERLIES VAN SIJN ALDERLIEFSTE.

Stemme: van de 5 Psalm.

Reden om met recht te claghen
Heb ick, eylaes! deur groot verdriet;
Doch menich weet die oorspronck niet,
Waerom ick ben dus seer verslaghen
In dese daghen.

Wullipsche Jeucht, vol dartel zeden.
Waant niet dat ghy dan zijt in rust,
Als ghy door liefde boet u lust:
Een blijen schijn, die kan u hede
Bedrieghen mede.

Ick minden een dochter met eeren,
Meer als eenich ander jongh mensch,
By wien ick quam naer lust en wensch
Seer vriendelijcken te verkeeren
Na myn begheeren.

Onghestadich Fortuyn, u winden
My, onverwacht, hebben verneert,
Ghy hebt myn Vreucht in smart verkeert,
Mits dat ick nu ’t verlies bevinde
Van mijn beminde.

Ay wreede doot! heel moortdadich,
Heerscht ghy noch met soo groot ghewelt?
Ghy hebt so menich mensch gheveldt:
Hadt ghy haer maer gheweest ghenadich,
Mijn Lief ghestadich,

Soo waer gheweest myn vreucht volcomen,
So ghyse slechts eerst had besocht,
Maer neen, haestich en eerment docht,
So hebt g’ haer en myn vreucht ghenomen,
t’ Mijnder onvromen.

O korte blyschap, ’swerelts vreughde!
Begheerte, wellust, en dat meer
Teghen de deucht strijt, schu ick seer
En volch myn voorbeeld vande deuchde,
De bloem der jeuchde.

Spieghelt u aen my, ghy Minnaren,
Denckt dattet u oock mocht gheschien,
’t Bedroeft wesen drijf ick door dien,
Om dattet met my dus is ghevaren,
’t Welck ick verclare.