Bredero/G’luckige Jonge L’ien
BRUYLOFTS-LIEDEKEN.
Op de Stemme: Onder een Linde groen, &c.
G’luckige Jonge L’ien, wy wenschen u met vreught
Al het geen dat ghy begeert,
Of dat u kan zyn vereert
Van’s Hemels milde deught;
Daer by, dat ghy mooght sien, van uwe lichaams Jeught
Jonghe Vorsten van u zaat,
Soo van macht en sulcke staat
Als ghy haar wenschen meught.
Daniel Vorstens siet eens an
De Vorstin die u verwan,
Met haar groot gemoet,
Met haar schoonheyt soet,
Met haar wijsheyt vroedt
En al ’t ander goedt,
Dat ick niet noemen kan.
Speel-nootjens bly van gheest, ay Loddert eens ter zy
Met u ooghjens lief en schoon,
Hoe dat sy malkander noon
Op ander leckerny,
Diemen pluckt in ’t groen Foreest van Venus borgery,
Wie dat daar maer eens af eet,
Al zyn leven hem vergeet
In soete fantasy.
Speel-Meysjen wilt ghy ’t bestaan?
’k Wil met u oock wel eens gaen
Daarmen soent en kust,
Daarmen soetjes rust,
Daar een mensch zyn lust
Wel een weynich blust,
Maar nimmer kan versaan.
Is dat geen groote saak, gheen vreuchde sonder ent,
Dat een mensch een smaak geniet,
Die hem nimmermeer verdriet,
Hoe zeer men ’t hem gewent?
Och ’t is een zoet vermaack! doch ’t is my onbekent,
Maar ick heb somtijts gehoort,
Hier en daar somwijls een woort
Van daar of daar ontrent.
Nu Vrouw-Bruyt gaat an, ay gaat!
Daar dat soete Lief-kruyt staet.
Siet, de Bruydegom
Siet so dickwils om,
Siet, hy wencktje stom,
Kom myn Liefje kom,
Komt gaan wy, ’t is al laat.
Vaart wel, vaart wel Vrou-Bruyt, wy wenschen u goe nacht
Met de grootste vriendlijckheyt.
Ach daar wertse ons ontleyt
En voort te bed ghebracht.
Ay Speel-nootjes krijt niet luyt
Als ghy haar Maagdom beschreyt,
Want het is een mallicheyt,
Daar ellick een om lacht.
Komt Bruygom, komt, drinckt mey myn
Eerst een frissche Roemer Wyn.
Wat ghy zyt te stil,
Drinckt een halve gril:
Wat so, doet myn wil,
Treckt nu opter tril
Ghy sult te vryer zijn.