Bredero/Ghekroonde Keyserinne

LIEDEKEN.

Op de Wyse: Si tanto Gratiose.

Ghekroonde Keyserinne,
Veroveres der snedichste verstanden,
Die d’allerkoutste sinnen
Slechts met een wenc doet blaeckeren en branden,
    Ghy die bespringht
    En ’t leeger dwinght
    Der Menschelijcke krachten,
    Ghy schrickt de volcken
    Met dese stomme tolcken
    Der gedachten.

O overgoude Sonne!
Geen sterflijck ooch kan u ghesicht verdraghen,
Een yder geeft ’t verwonnen,
Als weerloos hem gevanghen en gheslaghen;
    Wie niet en vlucht
    Moet met een sucht
    Sijn sieltjen stracx op gheven;
    De wel ghesienste,
    Die acht veel meer u dienste
    Al syn leven.

Ick sie de gulde waghen
Met u ghepronckt, met Cranssen van Laurieren,
Daer achter komen klagen
Veel slepen van geboeyde Batavieren,
    De eelst van bloet,
    De grootst van moet,
    De alder preutst van allen,
    Comt met gebeden
    Uwe ghenadicheden
    Te voet vallen.

De doorluchtichste Gheesten,
Daer Nederlant groothertich op mach roemen,
Die offren u geen Beesten
Nocht Stieren wit, verciert met gout en bloemen,
    Maer Vaersen soet,
    Dat u ghemoedt
    Sich niet ghenoech verwondert,
    Mits sy die slachten
    Op ’t Altaer der ghedachten,
    Meer als hondert.

Ghy acht noch vuyr noch bylen,
Noch roomsche pracht, noch heydensche manieren,
Ghy wilt wanden noch stylen
Met Schilt noch Helm van u verwonnen cieren.
    Noch Vaen, noch Lans,
    Noch Croon, noch Crans
    En steldy op u Vesten,
    Maer ghy doet stichten
    De eerelijckste dichten
    Vande besten.

Verwinster aenghebeden,
Wanneer ick laest sou in u handen stellen
De sleutels vande steden,
Laes! van myn siel, ick kent u niet vertellen,
    Want dan ick souw,
    O brave Vrouw!
    My gheven als ghevanghen.
    Och! aen de tipjes
    Van uwe lieve lipjes
    Bleef ick hangen.