Bredero/Jan de Voor-Looper

JAN DE VOOR-LOOPER.

’t Grof sal volghen, sey de Boer, en hy scheet een Kalf,
’t Sel ’t verlooren Schaep slachten van Dr. Jan derde half
Datsen rederijcker, moer, ja Vaer, dats een ghiest,
Schijt Koster, schijt Brero, een Koe is een groot Biest,
En maeckjeme quaet, ick segh noch wel: schijt dicke Jan,
En schijt de Drost, en nou segh ick ’t wel, wat ist dan?
De voorschreve Docter het de kop vol rederijckers prullen,
Hy kackt Rondeelen, hy snuyft Refereynen, hy swiet hiele Spullen,
Dus komt het, dat hem so noode Ouwe Manne-Vaers mogen missen;
Ick seghje dat, de Varcke-sluys souw hy stoffeeren met aers-wissen.
Och, nodige Jan, reptje, bekladt wat pampiers met een slinger,
Of de morsebellen veghen haer gat met haer Vinger.
Vaer, ghy bent al even wel een Doctor met oorlof eseyt,
Moytjes dan, en gheeftme daer op te minsten recht bescheyt:
Isset waer, datmen lestent seyde een heel ouwt Wijf,
Datmen de stopte aembeyen opent met het gevrijf
Van u ruwe stijl? segt, mijn Vaer, en wilt voort swygen:
So dient my niet, ick mocht blaeren aen mijn poort krygen.

          By my Hokus Bokus,

                      hier na een beter.