Bredero/Liedt op de Engelsche fortuyn

Uit Wikisource
Hou, Herde slecht, waar treckt de loop dus heen?
(De Liefst oprecht te off’ren myn gebeen,
Ja hert en sin in will’ghe slaverny)
Wech met de Min ’t is niet dan kasserry.
Het is wel waar, ick ken myn cleene macht,
Dat niet een haar ick by heur ben geacht,
Maar ’t out gepeys van dese schoon Goddin
Siet ins Fourneys myn Ziel door heete Min.
Want als ick weer aensie dees waarde Vrouw,
Vermeert ’t begeer en ’t verdubbelt myn rouw,
Haar schoone glans en lieffelijck ghedaant
My nu altans tot d’ouwe Liefd’ vermaant
Door u ghesicht so lijd ick Garen Brandt,
Wiens Fackels licht verlicht myn dom verstant,
Hoewel ick swerf na ’t geene dat myn schaat,
Ja levend’ sterf veel duysent dooden quaat.
Doch in ootmoedt werp ich my sellifs neer
Voor u te voet, verschoont myn trots begeer,
U heuschen aardt laat blijcken op het minst,
Ick bent niet waardt, al wens ick dese winst.
Waar belght myn Vrouw, dat een soo slechten slaaf
Als ick my houw staat na de waartste gaaf,
Maar niet dat ghy, maer ick sal u ontsien;
Heerscht Liefste vry, wat wilt ghy my gebien?
Wat u Hert lust, ghy crijcht wat u behaacht
Van die d’Aard kust, die uwe Voeten draacht,
K’droech u op d’hand’, nam ghy ’t, Princes, in ’t goet:
Komt sulcken brand ws dienaers te gemoet.
Princes te hooch ick myn begeer gevoel,
Voorwaar sat ooch waart ghy myn wit, myn doel,
Och soot syn mocht, maar soot niet mach geschien,
Nemt u genocht in my, dat ick u dien.