Bredero/Mijn sieltje schreyt

AENDACHTIGH LIEDEKEN.

Stemme: Maximillianus de Bossu, &c.

Mijn sieltje schreyt, dat sucht en weent,
Mits ick met aerdsche dingen
Meer als met Gode ben vereent
En nimmer recht kan dwingen
Mijn ongebonde sotte wil.
Heer, maeckt my selve-loos en stil,
Als u verkorelingen.

En laet my toch door voorsicht sien,
Hoe grootsch ghy sult verrysen,
En wat ten jonghsten dagh dal schien,
Als ghy ’t oordeel sult wysen:
Op dat ick door ’t schricken bevreest
De sonden geessel uyt mijn Geest
En u grootheyd mach prysen.

Leet my (o Godt!) mijn boose lust
Bestrijen en verwinnen.
Gheeft my inden gemoede rust
En Christelijcke sinnen,
Die noch de werelt, noch haer vreughd,
Maer die d’oprechte ware deughd
Oneyndelijck beminnen.

Gaet selfs tot mijnder sielen in,
Of geeft my te doorgronden,
Met stagen erenst in mijn sin
U goetheyt en mijn sonden:
Op dat ick in dit jammer dal
Aen siel noch lichaem niet en val
Meer geestelijcke wonden

Mijn hert, als ghy u kindsheyt siet,
U jonckheyd en u leven,
Ghe en bevind daer anders niet
Als boosheyd in bedreven:
Soo ghy u selven nu verlaet
En waerdelijck in Gode gaet,
Hy sal u alles geven.

Geeft my (o God!) doch wyse raet
En menght mijn vreught met vresen:
Doet my gedencken an de staet
Van dit vergancklijck wesen,
Dat soo kort als de wint verkeert,
En maeck myn siel meer God-geleerdt
Als door letters te lesen.