Bredero/Minne-brief
MINNE-BRIEF
Waer u het hart bekent van die u dit doet senden,
So waer het niet van nood dit schryven voor te wenden;
Na dien, Eerbare Maegd, dat onkun maeckt on-min,
So is door Gods beschick my dit ghegeven in,
Dat ick mijn reyn versoeck met myne hand souw schryven,
’t Geen ick uyt vreese laet om mond’lingh te bedryven.
Beleefde Dochter waert, ’k hebb’ noyt by u versaemt,
Dies klaeght u nu mijn pen, ’t geen haer de tonge schaemt
In d’eerste aenkomst u opentlijck te verbreden:
Mijn hartelijck begeer en goe geneghentheden.
Mijn goe genegentheyt en hartelijck begeer
Is nergens op geboudt, als op u deught en eer.
Indien het u belieft dat ’k by u mach verkeeren,
Ghy sult de waerheyt klaer door ’t ondervinden leeren
Van mijn jonstdragend’ hart en mijn verlieft gemoet,
Dat u Princes bemint boven al ’s Werelts goet;
Boven al ’s Werelts goet verkiesen u mijn sinnen
Om u in eerbaerheyt te dienen en beminnen,
Ten aensien van u deughd en Maaghdelijck cieraat,
Van uwe heusheyt eel en weeselijck gelaat,
Van u manieren braef, en wel voegende seden,
Van ’t schickelijck beleyt van u bevall’ghe reden,
Die u lieflijcke mont so vrundelijck ontsluyt:
Dit wast beginsel daer mijn liefde voort uyt spruyt.
Al heb ick, God betert, noyt by u mogen wesen,
Ick heb dees gaven schoon uyt u voor-hooft gelesen,
U hooghe snel verstandt en over goede gheest.
Maar ick bid u, vriendin, dat ghy niet quaet en weest,
Dat ick in u, mijn troost, niet genoech en kan prysen:
Mijn wit is maer gheweest om d’oorsaack aen te wysen
Van mijn getrouwe liefd’ en minnelijcke gunst:
Ik heb, schoon lief, de wil, maar ’t gebreck aen de kunst.
’t Gebreeckt my aen de kunst om u schoonheyt te maalen,
Die met geen pen of tongh is moogh’lijck te verhaalen.
Wel aen, het moeter aen, de schaemt is aen een zy:
Ootmoedigh ick versoeck, ô Vriendinne, dat ghy
Over mijn stout bestaen u ten best' laet genoegen
En my u dienaar, hier een slachjen in te voeghen.
Al is schoon dat ick u tot noch ben onbekent,
Bekent en onbekent, so veel als ghy my bent,
En belght het u niet, dat ick u niet laet weeten
Waer dat ick woon of hoe ick ben geheeten.
Ick vrees, dat yemandt dees mijn brief quam inde handt,
Die u en my sou dan spreecken spot en schand.
Maer ghy meugt dien wel sien, ick wilt u wel vertrecken,
Alst my tot geen on-eer en schande soud' verstrecken.
Ick bid u hartelijck, dat ghy aen deure staat
Wanneer als morgen komt, dat de klock negen slaat.
By my, uwen noch onbekende ende wel besinde
Vrundt, Lief ende Minaer.