Bredero/Moy Aeltjen is ’t soo haest vergheten

KLAEGH-LIEDT.

Stem : Hoe lang sal ick met heete tranen &c.

Moy Aeltjen is ’t soo haest vergheten
Myn lang vervolg van dagh en nacht?
De schoone tijd die ’k heb versleten
En met u wil heb door ghebracht
    In vriendelijckheydt
    In vrolijcheydt,
    In vryicheydt
    En soeticheydt van praet,
Van ’s nachts tot ’s morghens en des avonts laet?

Myn Vrienden smaet en ’s Vaders toren,
Die heb ick om u, in ’t begin,
Met sware dreyging moeten hooren:
Maer ’t ging soo haest my uyt als in,
    Dat bleeck soo dick,
    Wanneer als ick
    Een blinck of blick
    Van u schoon oogen sach,
So bleef ick by u den geheelen dach.

Hoe dick nam ick u ted’re handen
En druckten s’aen myn slincker borst?
Daer my het binnenst scheen te branden
Van t’geen dat ick nauw spreken dorst:
    Daer wenst’ ick myn
    Een versterkijn,
    Van Kristalijn,
    Of van fijn spieghel glas,
Dat ghy mocht sien, hoe ick te moede was.

So ’k by mynhart had konnen komen,
Ick hadd’ het met eerbiedicheyt
Stracx uyt syn legher-stee genomen
En in u lieve schoot gheleyt,
    Soo lief waerd dy,
    De siel van my;
    Docht ick dat ghy,
    So wulleps waert van sin,
En so lichtvaerdich oock in uwe min?

Daer ick ter Werelt heb genooten
De vreucht diemen verkrygen kan,
Daer wert my ny de deur gesloten
En men hout daar een ander an.
    Hoe sydy nuw,
    Voor my soo schuw?
    Of wien heeft u
    So schandelijck gheraen,
Dat ghy my hebt dees trots en spijt ghedaen?

Wat moochdy in u selven dencken,
Wanneer als ghy eens over siet
Myn leurtjens en kleyne gheschencken?
Of ’t geender by ons is geschiet?
    Soo hier, so daer,
    Ghy weet wel waer;
    Met wat gebaer
    En gantsch verslingert hert,
Was ick gestaech in uwe min verwert.

Wat woorden synder wel gesproken,
Bedencktse eensjens in uw geest?
Wat Eden hebje myn ghebroken?
’t Is wonder datje niet en vreest,
    Dat ick u eens,
    Met vry wat reens,
    Yet ongemeens
    Sal spelen op een tijdt,
Is dat myn liefde noch verkeert in nijdt.

Gaet heen geveynsde Kourtesane,
Begoghelt d’oogen en het breyn,
Met uwe Kokedriele trane,
Van den verdwaesde Kapiteyn:
    Dien blooten bloet,
    Van wien ghy ’t goedt
    Meer als ’t ghemoedt
    En dat men reden acht,
Versteurt my niet, vaart wel en voort genacht.