Bredero/Myn sinnen siet

LIEDT.

Soet Roosje. Of Jan sloot bier en broot, een pot vol.

Myn sinnen siet,
Die minnen hiet
U overschoone Maacht,
Met liefde vast,
Als een trouw gast,
Die reyne liefde draacht.
U klaer aenschijn
Verheuchtet harte mijn;
Als u klaarheyt
Inder waerheyt
By my slech mach syn,
Droefheede vlucht,
De wreede sucht,
Met al ’t verdriet en pijn
Tot niet ist haest ghebracht
Myn rouwe snoot,
O vrouwe groot,
Als ghy my maer toelacht,

Ick b’nijd en haet,
Met spijd en smaat,
Dat ghy soo bent verkuyst
Met die gesel,
Ghy kent hem wel,
Die t’uwent dickwils ruyst.
Als ick by u wil gaen,
Sie ick hem by u staen.
Ick gae weder
Op en neder,
Swaermoedich belaen.
Mijn yver klaacht,
Die styver jaacht,
En port het hart vast aen
Dat willend’ niet en mach
Door teghenheyt,
Ghelegentheyt
Verwacht ick nacht en dach.

Doch selden tijt,
Oft quelt en spijt
My staach in myn ghemoet
Dat ghy hier lijdt
Of werd ghevrijdt
Van sulcken slechten bloet,
Wiens roem is syn gheslacht
En is selfs niet geacht
Van ellick een,
Het wellick gheen
Kennis geeft de macht.
De luyden nu,
Sien huyden nu
Al nae de weytse dracht,
Doch is sy best bewaart,
Die mercken set,
Op wercken let,
En op goe geest en aart.

Verkoren schat,
Te vooren hadt
Ghedocht en dan de daat,
Wel voor u siet,
Alst is gheschiet,
Berouwt het meest te laet,
Al raed’ ick u hier toe,
Ghy meucht wel segghen: hoe,
Dus beladen
Met myn schaden
Raackt u wat ick doe?
Dan waarde maacht,
Die d’aarde draacht,
Duyt myn goe sorch in ’t goe,
U welvaert ick besin,
Kend’ u letten doch,
Annetta, och,
Dat ick u dus bemin?

U waerdigheyt
En aardigheyt
Heb ick noyt eer ghedaen,
Als ’t wel betaamt,
Dies ick beschaamt
Voor u altijt sal staen.
Ick heb u lief, gelaeckt
En ben selfs niet volmaeckt.
Ick soud’ wel laten
Had sijn praten
My eerst niet gheraeckt.
O braven dier,
’t Begraven vier
Na u begheeren haeckt.
En siet niet na de konst,
Lief, ick ten deele
My beveele
In u goede jonst.