Bredero/Nieu-Jaar-Liedt

NIEU-JAAR-LIEDT.

Stemne : O schoonste personagie, &c.

Vernieut, o mensch! dijn leven,
Doet op de poort van ’t slaperich hert en ooren.
Siet hoe d’Engeltjens sweven,
Wiens soet gejuyg ghy kennelijck meugt hooren.
Sy singhen seer
Gods hooghste eer,
Het schepsel vreed’ op aerde.
Blixem en Wolcke
Doorscheurde en ’t licht den volcke
    Openbaerde.

De anghstvallende kudde
Door bleke vrees besturven, schichtigh trilden:
De bange Herders schudde,
Een bootschap blyd’ haer bloode herten stilde,
Die sand haer doe
Nae ’t Bethlem toe,
Gods rijcke Soon te soecken,
Die s’arrem vonden
In de krebbe gevonden
    Inde doecken.

Het goude Hemels teken,
De Leyd-ster klaer bescheen der Vorsten tenten,
Hier werden door ontsteken
De Coningen van ’t goud-rijck Orienten,
Dies reysens lust
Haer gaf geen rust,
Voor sy in Bethlem togen
Daer sy nae ’t draven
Hem offerden haer gaven,
    Nae vermogen.

O Geestelijcke Schapen!
Wat slaep-kruyt houdt u oogen soo gebonden?
Wat doet u dood’lijck slapen,
In ’t schalck bedrogh van Duyvels list en sonden?
Went u gesicht
Nae ’t levend’ licht,
Verlaet de aerdsche palen
En vliet van ’t quaede
God sal u met genade
    Licht bestralen.

Die eenvoudige lieden,
Oprecht en slecht, van ’t waenwijs volck verschoven,
Liedt Godt voor eerst ontbieden,
Hoe dat zijn Zoon vernedert quam van boven,
Want Godt wierd mensch,
Om ons na wensch
Met zijn armoed te rijcken.
Die van haer goeden
De noog-druftige voeden,
    God gelijcken.

Nae-yvert u voorbeelden,
Ghy Princen stout, ghy weecke groote Heeren,
Die swemt in ruyme weelden,
In leckerny, in lust, in bancketteren.
Dit ’t wel insiet:
’t Swaert en ’t gebiet,
Dat is u lie’n gegeven
Om ’t quaedt te snoeijen,
Doet elck in in liefde bloeijen
    Door u leven.