Bredero/Nieu droef-schey Liedeken

NIEU DROEF-SCHEY LIEDEKEN.

Op de Voys: Ic peyns om een persoone, nacht ende dach.

K’heb u noyt lief geheeten
Om u kost’lijck gheweyt:
Noo ooglust of waan weeten
En heeft myn niet verleyt:
Maar om u deughd’ en reynichheyt,
Mijn quaat gheluck
Druckt myn in druck,
Deur dient my van u scheyt.

Ach scheyden, bitter scheyden,
Scheyden met droefheyt groot:
Ghy gaet myn Jeugd’ bereyden
Een overdroeve doodt.
Ach comt o troost, aensiet myn noot,
Siet hier mijn hart
Vol pijn en smart,
Van lief en hulp ontbloot.

Viert Maagde, Jongelingen,
Met schreyen myn uytvaert,
Myn lof met rou wilt singhen
Alsmen my stopt on d’aart,
Stelt op myn graft dees woorden waert:
Dees Steen bevat
Die te Lief hadt,
En sturf van Liefd beswaart.

Wil d’doot mijn leeven spaaren,
Soo sal k’indien ick kan
T’eynde der werelt vaaren,
Soo sie’k myn leyt niet an:
Maar ick mistroostigh’ jonge Man,
Waer dat ick gae,
Waer dat ick staa,
Het volght my achteran.

Soo ick de doodt moet smaacken,
Begeer ick dese beed’,
De Huysen met swart Laacken
Rouwich en statich cleet:
Luyd op het droefste dat men weet,
O draaghers hoort,
Gaat niet ras voort,
Maar droeve schreeden treet.

Ben ick hier toe gheschapen,
Te lyden deese strijt?
Kunt ghy met rust noch slapen,
Lachen of syn verblyt?
Mijn bleecke schim met naar ghecryt.
Sal u voorwaar
Nog volghen naar,
Na ’t eynde van mijn tijdt.

Adieu, ick schrey met smarten
Van u die ick verhief,
Adieu seg ick van harten,
Adieu ontrouwe Lief!
Denckt om myn treurige Minnebrief,
d’Welck was beklat
Met traantgens nat,
Tuygende t’ongerief.

Adieu Vriend’ en Vyanden,
Die m’gunnen goet of quaat,
Ick treck in vreemde Landen
En troosteloos verlaat
Mijn gheboorte Stadt ende staat.
Adieu ick ty,
Lief denckt om my,
Alst wel of qualijck gaat.