Bredero/O ghy neus-wyse hoop
LIEDEKEN.
Stemme : Esprits qui souspirez.
O ghy neus-wyse hoop! ghy nau gesette lieden,
Die ’t buytenste verheft en binnenste veracht,
Ghy raet uyt waen en schijn, te minnen of te vlieden
Yemant om naem of graet van kleen of groot geslacht.
De voorsichtige sorgh wert van my niet gelastert,
Noch die Registers, noch de tafels an de vromst,
Maer’k haet den rijcken Guyt en wese-loose Bastart,
Die door zijn wan-gelaet verloochent zijn af-komst.
Van oud Raets-heerlijck volck en staet-waerdige menschen,
Naem-aftigh en daed-rijck, uytstekende van deught,
Te wesen afgedaelt, is prijs’lijck en te wenschen,
Tot spiegel en tot spoor voor d’eergierige jeught.
Maer ydel en onnut is ’t pochen en het roemen
Van ’t hoogh-doorluchtich huys, of ’t Adelijcken lijn,
Al mocht hier yemant schoon de beste maegschap’ noemen,
En deught hy selven niet, wat voordeel mach ’t hem zyn?
Wat mach het letten oock, die van verachte boelen
Bevrunt is en verwant met bloet on-del, slecht,
Als hem zijn eygen deucht en dapperheyt noch voeren
Tot kroon, tot staf, tot staet, of voor-plaets in het recht?
Geen namen, tytels, noch geen wapen, noch geen mercken,
Noch het behelmde schilt en fockt den Edelingh,
De deugd maeckt edele lien, want sonder d’ ed’le wercken
Soo is den Adel maer een slecht niet waerdich dingh.
Het Erentfeste saet van Maeghen en van neven,
Van verre broederschap en groote swagery,
Van d’Hemel tot den kruyn des steylen luchts verheven,
En brenght den armen man geen nut, maer droefheyt by.
Als hy hem vint versmaet van die Godloose rijcken,
Die ruggelingh hem gaet en smalt syn aensicht af,
Die inde hooghste noot niet eens na hem sou kijcken,
Noch hem, dood zijnde, nau geleyden in het graf.
Doc ghy verwaende lien (van veel ghenaemt de besten,
Om dat u out-Oom of groot-Vader heeft beheert
Met wijsheyt en gesorgh die Vaderlijcke vesten)
Ghy wert om ander lien (niet om u) deught ge-eert.
O Vaders liefde-loos! wat wet doet u toch bannen
Den deughdelijcken man om zijn vernedert bloet?
Ghy scheurt de herten vaeck, ghy Beulen! ghy Tyrannen,
Ghy moort de zielen en ghy martert het gemoet.
Der gener die met min en met genegentheden,
Door eenicheyt des geests gril-hertigh zijn vereent.
O voogden vroom! (maer vreck) die buyten recht en reden
Mijn lieve liefje dwinght en stengelijck verpeent
Om dats’ uyt minne heeft haer minder uytverkoren,
Doch die haer meerder mint als wel haer meerder sou:
Want ick acht mijn alleen ter werelt maer geboren,
Tot lust, tot nut, tot dienst van mijn beminde vrou.
Ghy Cooplien vande Echt en Dingers in het geven
Van huw’lijcx goet, ghy gluurt op geldt, of haef, op winst;
Op welstant vande trou, noch op het vreed’lijck leven
Van Jonghelingh en Maecht, en ooghdy om het minst.