Bredero/Toegift

TOEGIFT.

Treurt nu ghy Rymers treurt, treurt aerdighe Poëten,
    Treurt brave Schilders eel, want siet de felle doot
    Heeft met hare ysre handt ghetrocken in haar schoot
De Karel die een Man-der Mannen wel mocht heeten.

    Sijn Lichaem is vergaen, zijn beenderen versmeten,
Dan doch zijn hooghe siel die eet nu Hemels broot
En laet hier nae een Naem so eeuwich en so groot,
Dat men daer duysent Jaer sal af te spreken weten.

    Ghelucksalige sie van onsterfelijcke lof,
Ghelijck den Phoenix sich verbrandt tot as en stof
En met zijn eyghen doodt hem weer verweckt een ander,

    Soo ist met u gheslacht, soo is oock met u saet,
Waer uyt soo waerdelijck en prysselijck op staet
Geen minder, maer soo groot een Karel vander Mander.

Achter ’t Gheslacht… leven ende wercken van Karl van Mander (a°. 1616).