Bredero/Var buyten ’t volck alleene

NIEUW LIEDT.

Stemme: Daer ick lach en sliep, in een prieel van bloemen, &c.

Var buyten ’t volck alleene,
Beweech ick, door myn weenen.
De koude harde steenen
Deur mijn liefs onghenade:
Ay Goon ghy kent verleene
Ons hulp eer wijt meene,
Want myn is daer verscheene
Een Maacht in groen ghewade,
Bly-gheestich, schoon en licht,
Behaaghelijck voor ’t ghesicht,
Een lief, een levendich wicht,
Soo tengher, snocker en spicht.
Haer braef, dierbaer cieraden
Waren verciert met bladen,
Maar ’t schijnt sy was beladen
Met my en heeft myn heuslijck opghericht,
Sprack: u lief die duyt ten quaden
U klachten en weldaden,
Ick ghebiese u te versmaden,
Vergeetse in myn lusthof vol en dicht.

Ick sach u worstelen en strijen
Tegen ’t broot-droncken vrijen,
Ick kreeck terstont meelijen,
Recht so ghy ’t hier siet blijcken;
Gaet u nu wat verblijen,
Ghy meucht varen en rijen,
Besient aen alle sijen.
Hier is ghenoech te kijcken,
Kijckt hier of darrewaert,
Siet wie daer rijdt of vaert,
Siet die Koe en dat Paardt,
Siet wat hem openbaart.
Kijckt, elck by sijns ghelijcke,
Daer gaet een paertjen strijcken,
Die willen de Son ontwijcken
In myn groen duyster verholen boomgaart.
Siet hier lantschappe rijcke,
Casteele, huyse, dijcke,
Laet haer t’ uys sitten prijcken,
Die haer jonst soo kostelijck hout in waart.

Ick stelt al in u handen,
Bosschen, wouden en landen,
Mijn wateren en stranden,
Voorts alle myn vermogen.
Gheniet ghy ’t ghenot vanden
Beemt, Boomen, Duynen, Sanden,
Maar ay, wat duysent schanden,
Mijn tijt is haest vervloghen.
Weest vrolijck bly, mijn Heer
Boet danckbaar myn begheer:
Adieu ick neem myn keer,
Ick koom noch wel eens weer,
Nu werd ick u onthoghen,
Besietet, ’t is geen logen,
Ick heb u noyt bedroghen,
Ghelooft my dan des seeckerder of meer:
Nu vlie ick uyt ooghen,
Adieu en wilt u poghen
Verheffen, roemen, booghen,
Verbreyt vry over al de Mey haer eer.

Princes tot allen stonden
Blijf ick aan u verbonden,
Om dat ghy myn maer jonde
Dat ick naar lust vermeije,
Ick sal met sanghbaer monde
U lof en prijs verconde.
Waer toe hielt ghy ghewonden
Mijn ooghen alle beije?
Dies ’t hart verwondert staet
En vraacht de sinnen raet,
Die houwent niet voor quaet,
Dat ick dees hooghe daet
Een yder gaa verbreyen
En raet van de min te scheyen:
Nu laet ickse pruylen en schreijen
die myn eerst verachtelijck heeft ghelaat.
De boomen schudden en weyen,
Sy swieren, swerlen, sweyen
En gaet d’aerde bespreyen.