Bredero/Wat last is liefd

NIEUW LIEDEKEN.

Stemme: E Gielle mette.

Wat last is liefd’, ja recht een sware last
Voor myn ’tondiefd’ dit spreeckwoort gaet vast,
Dat voel ick nuy wel in myn sin
Want ick moetse nu draghen:
Dus durf ick het claghen vry waghen
Van dees vervloeckte min.

O Raserny, ’t onrecht men u liefd’ noemt,
U dwaeserny met schoonen schijn verbloemt,
Nu heel het jonghe hert dat wert
Door uwe glans bedroghen
En door dijn vermoghen, ghetogen
In dees siel-sieckt soo vert.

Dat schijn bedriegt, dat wert ic nu wel waer,
U faem die vliecht van u deucht hier en daer
Ick gh’loofden u ghelaet en praet;
Maar foey myn licht vertrouwen!
Nu mach ick ’t onthouwen, dat vrouwen
Sijn te licht van beraet.

’t Scheen of u hert aen ’t mijne waer gehecht,
Maer wat een pert hebt ghy nu aengherecht,
Ghy verlaet mijn arm bloet, om ’t goet
Moet ick myn Lief verliesen:
Dus moet ick van biesen nu kiesen
Een dor ghevlochten hoed.

U Mins ghedaant heb ick te haest gelooft,
Vergheefs gewaant en voor niet al geslooft,
Geen grooter ongheluck of stuck
En mach myn overkomen:
Want ’t is my door schromen ontnomen
En ick blijf inde druck.

Maer noch Goddin kan ick u haten niet
Door ware Min, al ben ick verlaten, siet;
Maer weest hier op niet trots, noch spots
Ick denck Het kan verkeeren,
Dat u den tijdt sal leeren begheeren
Die ghy weygert schots.

Princes ick roem van u groote cracht
Een Jongebloem hebt ghy ’t ondergebracht
Myn voetsel is vercort, verdort
Alleenlijck door u t’derven,
Ick wens menich werven om ’t sterven.
Of dattet beter wort.