[ 1 ] Het blijkt meer en meer, dat de gebeurtenissen in Transvaal een gisting in heel Z.-Afrika verwekken. Reeds weet men, dat de president van den aangrenzenden Oranje-vrijstaat zijn ambt wil neêrleggen, geen kans ziende om de Boeren in zijn gebied van deelneming aan den oorlog af te houden. Ook onder de thans tegen de Britten strijdende zwarte bevolking heeft de nederlaag der Engelschen grooten indruk gemaakt. In ’t kort, de vrees voor een algemeenen oorlog der verschillende rassen in Z.-Afrika wordt reeds hier en daar, o. a. in de Standard, uitgesproken.
De zaak der Boeren wekt, als vroeger reeds gezegd, bijna overal sympathie zelfs naar men die allerminst zou verwachten. In een dagorder aan het Engelsch koloniale leger is de bevelhebber, Sir G. Colley, zelf verplicht hulde te brengen aan de gevoelens, die de Boeren noopten naar de wapenen te grijpen. Juist niet het beste middel zou men zeggen om den ijver der troepen aan te vuren, veeleer die der Transvalers. Deze echter hebben dat minder noodig, daar zij, blijkbaar vol vertrouwen, reeds van hun onafhankelijkheid spreken, als ware die al verworven. De Natalsche bevelhebber vermaant zijn troepen tot het spoedig uitwisschen van den smet op de Britsche wapenen, doch tevens om dapperheid niet te doen ontaarden in wraakoefening, aangezien de Boeren, hoe ook misleid en bedrogen, over het geheel een kloek en moedig volk zijn.
De troepen, thans tegen de Boeren op weg, zijn 1500 man sterk, met twee kanonnen en een Gatling batterij. Naar men weet hebben de Transvalers volstrekt geen geschut.
De Pall Mall Gazette, die de inlijving wil zien te niet gedaan, verklaart dat de inlijving van de Transvaal thans door de geheele Engelsche pers, op een paar uitzonderingen na, wordt afgekeurd. Die verklaring wordt door haar gestaafd met een reeks van aanhalingen. Hierbij dient echter opgemerkt, hoe door de Observer b. v. er op wordt gewezen, dat eerst »de opstand” dient gedempt.
