Gezelle/'t Is stille (Tijdkrans)
< Gezelle
| ← Gewend, gewaagd | Tijdkrans door Guido Gezelle | Hoe menigvuldig valt het loof → |
| Uitgegeven in Amsterdam door L. J. Veen. |
'T IS STILLE
't Is stille. Rustig ligt
en slaapt het altemaal,
dat leute en leven was,
dat locht- en vogeltaal.
Geen windeken en waakt:
november houdt den staf,
en stelpt dat wekken mocht
[ 96 ]het eindloos duister graf
des aardrijks. Ongebaand
den dood zijn weg en straat;
de voet alleen verwekt,
en 't stappen van die gaat,
een doof gerucht in 't loof,
dat, afgevallen, plekt
dien grond, dien 't in een spree
van doodsche varwen dekt.
't Is stille. Gij alleen,
o vlugge en vlijtig ding,
dat, langs den natten tak
geklaverd, uw gepink
laat hooren, fijn en snel,
ge ontsnapt en snetst alom:
,,Ik leef nog: piep! Ik leef,
spijts 's winters winterdom!"
en slaapt het altemaal,
dat leute en leven was,
dat locht- en vogeltaal.
Geen windeken en waakt:
november houdt den staf,
en stelpt dat wekken mocht
[ 96 ]het eindloos duister graf
des aardrijks. Ongebaand
den dood zijn weg en straat;
de voet alleen verwekt,
en 't stappen van die gaat,
een doof gerucht in 't loof,
dat, afgevallen, plekt
dien grond, dien 't in een spree
van doodsche varwen dekt.
't Is stille. Gij alleen,
o vlugge en vlijtig ding,
dat, langs den natten tak
geklaverd, uw gepink
laat hooren, fijn en snel,
ge ontsnapt en snetst alom:
,,Ik leef nog: piep! Ik leef,
spijts 's winters winterdom!"