Limburger Koerier/Jaargang 47/Nummer 216/Uit Duitschland
| ‘Uit Duitschland’ door een anonieme schrijver |
| Afkomstig uit de Limburger Koerier, woensdag 28 december 1892, tweede blad, [p. 1]. Publiek domein. |
Zij deden het niet minder.
Uit Duitschland – Te Emleben had, dezer dagen, in een welgestelde boeren-familie, een huwelijksfeest plaats en dat de genoode gasten bij die gelegenheid niet te klagen hadden, dat zij hun natje en droogje niet kregen, blijkt wel uit eene opgave wat alzoo verorberd werd.
Een koe, twee varkens, twee schapen, zestien hazen en een groot aantal karpers zagen een einde aan hun leven maken en bovendien verbruikten men twaalf kilo coteletten en twaalf kilo gehakt. Voor het bakken in koeken was 500 pond meel, 150 pond boter en 109 pond suiker noodig. Ook aan groenten was geen gebrek.
Om de dorstige kelen der heeren en dames te laven, die aan het, drie dagen durende, feest deelnamen, werden behalve een plas gewoon bier en heel wat sterke grogjes, zes vaten, elk van honderd kan, echt bier en zeshonderd flesschen wijn en champagne verdelgd. Elk der inwoners van het dorp kreeg een brok huwelijkstaart ten geschenke.
– Eene epidemie van hersenziekte is geconstateerd te Karlsruhe onder de soldaten van het eerste regement der lijfwacht. Er zijn tot nu toe 8 sterfgevallen.
– Drie boosdoeners, die misbruik maakten van de ramp, die Hamburg trof, en gedurende de cholera-epidemie een groot aantal magazijnen plunderden, zijn thans eindelijk gevangen genomen. Men vond bij hen voor een waarde van f 15,000 aan geroofde voorwerpen.
– In het Oost-Pruisisch grensgebied vertoonen zich talrijke wolven „door den honger opgestooten.“ Drijfjachten zijn georganiseerd, waarbij eenige dezer ongenoode gasten werden gedood.
– In de loterij van het Roode Kruis is de hoogste prijs van 100,000 mark gevallen op een lot van den meesterknecht Schumacher, werkzaam in de fabriek van Löffken en Piepmeyer te Munster. Toen de man van zijn geluk hoorde, ging hij kalmpjes weder aan zijn werk, alsof niets gebeurd was. Schumacher heeft zeven kinderen.
– Uit Freiburg wordt gemeld: Het ambt van deurwaarder is, naar algemeen bekend is, niet van de aangenaamste. Reeds menigeen heeft het hart gebloed, wanneer hij bij eene arme weduwe het laatste meubelstuk, dat zij niet wilde verkoopen, omdat het een deel van haar uitzet was of dat haar aan betere dagen herinnerde, in beslag moest nemen. Dat echter een deurwaarder het niet over zich kan krijgen om contant geld in beslag te nemen, dat hij in een huis vond, is wel zelden voorgekomen. De deurwaarder B. moest op last van een advocaat bij een bejaard man beslag gaan leggen. Er werd niets gevonden dat eenige waarde kon hebben, dan 45 mark in baar geld, gewikkeld in twee papieren; zij waren het overschot van geldgeschenken, die de grijsaard bij zijne gouden bruiloft van den groothertog en den aartsbisschop had gekregen en door den grijsaard als heiligdom werden beschouwd en niet voor de huishouding werden gebezigd; ook de deurwaarder waagde het niet op de geschenken de hand te leggen. Er zullen wel weinig menschen zijn, die het den ambtenaar kwalijk zullen nemen, dat hij hier zijn plicht niet deed.
– Een dame uit Elberfeld wilde onlangs bij den schilder H. Harting te Dusseldorf eene door deze vervaardigde schilderij koopen, maar kwam met haar aanbod te laat, daar de schilder het doek aan de loterij ten voordeele der noodlijdenden te Hamburg had geschonken. Het toeval speelde hier echter eene buitengewone rol. De dame nam een lot in de loterij en won het schilderstuk.
– – –