ben, gaat schönbein verder en beschouwt de verrotting, de vorming van salpeterzuur bij sommige organische processen en eindelijk ook de gisting. Het is ons onmogelijk hem hierin te volgen, zonder of aan zijne redeneringen en feiten weinig regt te doen, of in eene ongepaste wijdloopigheid te vervallen. Het bovenstaande zal dan ook, zoo wij hopen, genoeg zijn om schönbein's merkwaardig stuk eenigermate te kenschetsen en dus onze lezers tot de studie daarvan op te wekken. Zij, die eenig belang stellen in scheikundige onderwerpen, zullen daarin zeker veel voldoening vinden. Ja, misschien zal het sommigen van hen wel gaan als ons, en zullen zij na de lezing voor een oogenblik wel droomen van de nabijheid eens tijdstips, waarop de allotropie den weg zal gaan..... van het phlogiston der vorige eeuw, met den status nascens, de katalyse, en wat niet al, in haar gevolg; het tijdstip der ontdekking van een nieuw element, dat door zijne verbinding met sommige andere een aantal, nu ook zoogenaamde elementen, en door zijne verschillende atomeverhoudingen daarin de verschillende allotropische toestanden voortbrengt, dat. ..., maar voor droomen is hier althans geene plaats.
Over de optische eigenschappen van doorzigtige ligchamen onder den invloed des magneets vindt men in de Comptes Rendus, en daaruit in het boven aangegeven nommer van Poggendorff's Annalen eene reeks van metingen van verdet. Het blijkt daaruit, ten eersten—en dit tegen de meening van de la rive, volgens welken de grootte der afwijkingshoek van het polarisatie-vlak, bij verschillende zelfstandigheden, onder denzelfden magnetischen invloed, met den brekingsaanwijzer dier zelfstandigheden toeneemt,—dat er geen merkbaar verband tusschen beide grootheden bestaat, en ten tweede dat het antagonisme, dat men tusschen verschillende ligchamen in hunne rigting tegenover de polen eens magneets waarneemt en waardoor zij zich magnetisch of diamagnetisch vertoonen, ook in de werking van zulke ligchamen op de lichtstralen duidelijker en overtuigender kan aangetoond worden, dan dit tot nog toe naar de waarnemingen van e. bequerel en anderen mogelijk was. Door oplossing van eene sterk magnetische zelfstandigheid, ijzerchlorid bijv., in eene vloeistof, die voor zich geene zeer sterke werking op den gepolariseerden lichtstraal onder den invloed des magneets uitoefent, zooals alkohol of aether, heeft verdet een ligchaam verkregen dat onder dezelfde omstandigheden het polarisatievlak links draait, waarin andere, diamagnetische zelfstandigheden dit regts doen, en omgekeerd.
