Pagina:Album der Natuur 1858 en 1859.djvu/583

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
55
EENE BEKLIMMING VAN DEN ARARAT.

lagere bergen. Echter verheft hij zich schier onmiddellijk uit de vlakte, of eigenlijk uit het dal, aan welks overzijde de berg oprijst, die den naam van kleinen Ararat draagt. Vooral aan de noordzijde is de helling der beide bergen zeer steil en staan zij bijna afzonderlijk. Beide zijn van ouden, voorhistorischen, vulkanischen oorsprong. Op eenen afstand vertoont zich de top van den Ararat met een wit sneeuwkleed overdekt, waartusschen zich zwarte, naar beneden dalende strepen vertoonen. Deze strepen zijn de uit los gesteente opeengestapelde uitpuilende rotskanten, terwijl de sneeuw de daartusschen gelegen diepten of dalen vult.

Wij ontveinsden ons niet, dat de beklimming van den Ararat tot de moeijelijkste ondernemingen behoort. Echter was hij reeds tweemaal met een wetenschappelijk doel beklommen, namelijk door den bekenden Dorpatschen natuurkundige parrot, en door den geoloog abich. Bij de Armeniërs zelven werd zulk eene beklimming algemeen voor eene onmogelijkheid gehouden, en zulks te meer, sedert een Armeniër, die vroeger parrot vergezeld en naderhand onder dezen te Dorpat gestudeerd had, in zijn vaderland teruggekeerd zijnde, met eenen postmeester, bij gelegenheid van een grooten door dezen gegeven maaltijd, eene weddingschap had aangegaan, dat hij den top des Ararats bereiken zoude, en kort daarna spoorloos verdwenen was, zoodat men het er voor hield, dat hij bij het waagstuk verongelukt was. Toen onze expeditie den togt ondernemen zoude, boden wij denzelfden postmeester aan met hem eene dergelijke weddingschap aan te gaan, met bepaling dat de gewonnen som tot het daarstellen van een weeshuis zoude worden gebruikt. Het hoofddoel daarbij was, om zoodoende een in het oog vallend en blijvend bewijs van de beklimming des bergs te leveren. Toen evenwel de postmeester zag, hoevele toebereidselen er gemaakt werden, trok hij zich terug en de weddingschap had geen voortgang.

De Armeniërs houden echter de beklimming van den Ararat niet alleen voor onmogelijk, maar ook voor ongeoorloofd. Er wordt namelijk verhaald, dat in vroegeren tijd een oud man herhaalde pogingen had gedaan om den top des bergs te bereiken, maar dat hij, telkens als hij nabij den top was, weder (als een andere sisyphus) naar bene-