Verplaatsen we ons nu weêr in een vertrek met de tafel in het midden. Nu rijst natuurlijk de vraag: hoe zullen we de afmetingen en de verhouding dezer tafel bepalen in verband met de ruimte waarin ze komt te staan. Wat de afmetingen betreft, weten we reeds dat de hoogte gegeven is en dat de andere afmetingen daarmede in verband gebracht moeten worden, alles is dus teruggebracht tot het doen eener schoone en redelijke verhoudings-keuze die op de volgende wijze kan worden bepaald.
De vloer der kamer is gegeven en deze rechthoek, resultaat van lengte en breedte, is noodzakelijk te beschouwen als de norm, waarvan de afmetingen van alle dingen welke op den vloer der kamer komen te staan, moeten worden afgeleid. Alles wat in den kamer is, moet onderworpen zijn aan de lengte- en breedteverhouding van het grondvlak.
Nemen we nu aan dat bedoelde kamer 21 voeten lang en 15 voeten breed is, haar oppervlakte is dan 21 × 15 = 315 □ voet.
Voor deze 315 oppervlak-eenheden kunnen we een gedeelte bestemmen voor de oppervlakte van de tafel, bijv. 15, dan is de som der oppervlak-eenheden der kamer verdeeld in 15 eenheden voor de tafel en 300 voor het overblijvende oppervlak (zie fig. 1), en tusschen deze twee getallen bestaat eene eenvoudige redelijke verhouding 15 : 300 = 1 : 20, eveneens bestaande tusschen lengte en breedte der kamer 21 : 15 = 7 : 5, terwijl de lengte der tafel staat tot hare breedte als 3 : 5.
De wijze van werken door middel van oppervlakeenheden is natuurlijk niet altijd even gemakkelijk door te voeren en misschien is het bepalen der verhouding door middel van lengte- en breedte-eenheden verkieslijker.
Onderstel fig. 2, wederom een kamer 21 voeten lang en 15 voeten breed. We nemen nu voor de lengte der tafel bijv. 7 voet dus ⅓ van de lengte der kamer. Voor de breedte der tafel 3 voet, of ⅕ van de breedte der kamer, dan bestaat er tusschen de lengte en breedte der beide grootheden nl. kamer en tafel eene zekere verhouding, die dan tevens in hunne oppervlakken moet bestaan, want de oppervlakte der kamer is 21 × 15 = 315, de tafel is 7 × 3 = 21 en 15 : 21 = 15 : 1, of, zooals uit fig. 2 dadelijk te zien is, de oppervlakte der tafel is 15 maal op de oppervlakte der kamer begrepen, terwijl het overblijvende oppervlak der kamer 14 maal dat der tafel overtreft.
fig. 1
fig. 2
BOEKEN.
De laatste Studio-aflevering bevat 1o. een levensbeschrijving met afbeeldingen naar werken van den Russischen beeldhouwer marc. antocolsky door frances keyzer.
2o. De wijze van schilderen (kleuren) der venetianen, door henry thomas schäfer. De schrijver komt tot de volgende waarnemingen:
a. De venetianen mengden nooit meer dan twee verfstoffen of drie als men wit mederekent. Meestal werd slechts ééne kleur gebruikt alleen vermengd met wit.
b. Zij zett’en hunne kleuren dun op, ineens en op een witten grond.
c. Zij hielden hunne kleuren rein en gebruikten voor elke kleur een borstel.
3o. Eenige teekenaars te glasgow en hun werk (2e gedeelte), met vele afbeeldingen o. a. Meubelen van menair enz.
4o. Teekeningen door j. m. swan, door a. l. baldry, afb. natuurstudies naar dieren.
5o. Algraphie een vervanging der lithografie, afb. naar werk van storm van ’s gravenzande.
6o. De nationale prijsvraag, south kensington, afb. naar ontwerpen op elk gebied. Op de tentoonstelling was weinig architectuur.
7o. Mededeelingen der correspondenten, overzicht van nieuw uitgekomen boeken en den uitslag eener prijsvraag voor een alphabet waarbij de jury, zooals meestal gebeurt, het minst goede heeft uitgekozen voor de eerste bekroning.
Decoratieve kunst is een nieuw tijdschrift voor toegepaste kunst het wordt uitgegeven door h. brückman munchen en j. meier-graefe te parijs. Prijs Mark 3.75 per kwartaal. Het nummer bevat:
1o. Inleiding van Bing.
2o. Voorwerpen voor moderne verlichtingswijze met afbeeldingen naar ontwerpen van s. benson of afkomstig van eene handwerksschool te londen, tiffany te new-york.
3o. Kunst onderricht voor handwerkslieden in engeland h. Mathesius.
4o. Venetiaansche drukblokken (voor het bedrukken van geweven stoffen) door o. j. bierbaum.
5o. Moderne tentoonstellingen van Kunstnijverheid. Afb. van de door s. bing ingerichte salon voor „l’art nouveau” te parijs gebouwd door bonnier en waarvan de architectuur zeker „zonderling” mag heeten, vervolgens een Romantisch opgevat tentoonstellingsgebouw te stockholm, boberg architect, een soortgelijk gebouw te hamburg van architect thielen, te leipzig van tscharmann.
