Deze pagina is proefgelezen
— 39 —
Heer, erbarm U ons bezwaren!
Heer, erbarm U onzer schuld!
Kome ons Uw genâ te stade,
Naar de hoop die in ons gloor!
’k Hoopte, ô Heer, in Uw Genade,
Nimmer stelt Gy die te loor!
Heer, erbarm U onzer schuld!
Kome ons Uw genâ te stade,
Naar de hoop die in ons gloor!
’k Hoopte, ô Heer, in Uw Genade,
Nimmer stelt Gy die te loor!
1824.
Op een Grafteken voor eene Ongelukkige.
AAN DEN OPENBARE WEG BEGRAVEN.
Met de doodwaâ om de leden,
’t Hoofd op luttel stroo gebedt,
Lig ik aan den weg vertreden,
Eens de baan der deugd ontgleden,
En mijn naam werd lastersmet.
’t Hoofd op luttel stroo gebedt,
Lig ik aan den weg vertreden,
Eens de baan der deugd ontgleden,
En mijn naam werd lastersmet.
’t Stormweêr moog dit gras doen golven,
’t Zand verwaaien dat my dekt,
’t Lichaam in den kuil ontdolven
Leevren tot een aas der wolven;
’k Wacht op d’Engel die my wekt.
’t Zand verwaaien dat my dekt,
’t Lichaam in den kuil ontdolven
Leevren tot een aas der wolven;
’k Wacht op d’Engel die my wekt.
God is goed; maar rustloos beven
Wroeging, door geen tijd gesmoord,
Zal door ’s wreedaarts boezem zweven,
Die de lust van ’t argloos leven
In mijne Onschuld heeft vermoord.
Wroeging, door geen tijd gesmoord,
Zal door ’s wreedaarts boezem zweven,
Die de lust van ’t argloos leven
In mijne Onschuld heeft vermoord.
Moog hem God genâ bewijzen
Om die wroeging, om dat leed,
’k Zal in dubble vreugd verrijzen
Om diens Heilands naam te prijzen,
Wien de menschheid heeft omkleed.
Om die wroeging, om dat leed,
’k Zal in dubble vreugd verrijzen
Om diens Heilands naam te prijzen,
Wien de menschheid heeft omkleed.
1823.
0ude Rhijnwijn.
ô? Nata Mecum ———
Tu spem reduis mentibus anxiis.
Ga heen, mijn tijdgenoot, ga heen,
Wien, met my t'eener Herfst geboren,
Wien, met my t'eener Herfst geboren,
