Pagina:Bilderdijk, Rotsgalmen 2 (1854).djvu/49

— 51 —

  Verwoesters, gaat,
  Pleegt duivlen raad,
Verlochent God en reden.
  Geweld noch kracht
  Fnuikt Goëls macht,
Hy heeft de slang vertreden.

  Ja monsters, beeft!
  De Wreker leeft,
Die gruwlen weet te straffen;
  En ’t braaf gemoed,
  Dat Godsvrees voedt,
Veracht uw schaamtloos blaffen!

1823.

---

 

De Weduw van Zarfath.

»Ach wat laat gy 't hoofdtjen hangen,
 »En wat staart ge uw moeder aan
 »Met die stille weemoedstraan
»Op die vaal-miskleurde wangen!
»Met dat vlammend heet verlangen!
 »Dierbaar knaapjen, 't is gedaan,
» Alle hoop is uitgegaan!
Wat moogt ge aan mijn heupen hangen,
» Wat mijn knien teér omprangen;
 »'k Heb uw nood te wel verstaan.

»Zwijg vrij, ja! wat zoudt gy spreken?
 »Ach dat uitgebleekt gelaat
 » Waar de dood geprent op staat
»Voelt een moeder voor u smeeken;
»'t Mag het moederharte breken
 » Dat zoo teder voor u staat;
 »Maar dat vleien geeft geen baat
»'t Zijn slechts nieuwe foltersteken.
»Ja, ik-zelv, van kracht bezweken,
 »Zie geene ultkomst, weet geen raad.

»Ach, ik voel uwe dorre handen,
 »'k Zie uw dof, maar vonklend oog,
 »Daar gy 't opheft naar omhoog,
» Weggezonken in zijn randen,
» Van de koorts des hongers branden;
 »'k Zie uw lipjens, dor en droog
 » Als de boezem die u zoog;