kort respijt voor den vijand, even reculer pour mieux sauter, en de Republiek kon op nieuwe overwinningen rekenen, door Pisani en de zijnen te behalen. Hij schreef in dezen zin aan den Senaat, en verzocht, uit aanzien dier overwegingen, dringend om met de zijnen naar Venetië te mogen wederkeeren, tenzij men goedvond dat hij te Istria zoude overwinteren, iets wat hij zelf zeer onraadzaam achtte, gelijk hij niet verzuimde de Signoria voor te houden.
Maar de Senaat geliet zich geen acht te slaan op dien raad, noch op zijn uitgedrukt verlangen. Men had nog geen haast Pisani terug te zien, hoe weinig waarschijnlijkheid er ook was, dat hem nu eene ovatie te wachten stond, na de mislukking zijner laatste onderneming.
De Senaat gelastte dat de admiraal met zijne vloot in de baai van Istria zou overwinteren, een maatregel even hard voor het getrouwe en dappere scheepsvolk, als verderfelijk voor het werkelijk belang van den Staat, in zoover deze belang had bij de vloot. Ziekte en moedeloosheid, onlust en schaarschte heerschten er als om strijd; de koude en de honger sloopten wat niet onder de eerste bezweek, met het gevolg, dat niet de helft van de manschap den winter doorkwam. Wat het vooreen bevelhebber zijn moet, die aan zijne onderhoorigen is gehecht, met wie hij nood en dood en gevaren heeft gedeeld, om een winter op zulke wijze door te worstelen, laten wij aan aan ’t gevoel en de verbeelding onzer lezers over te beseffen. Pisani behield lichaams- en zielskracht om de ellende, die hij slechts deelen kon, niet lenigen, te doorstaan, en om nog zooveel invloed te oefenen op het deel van zijn volk, dat de ziekten en ontberingen overleefd had, om hunne klachten en jammeren niet tot luid gemor of muiterij te doen overslaan. Het gezicht der naburige kust was bovenal tergend voor de ongelukkigen, die, in hunne drijvende gevangenissen opgesloten, niet eens de vrijheid hadden in eene herbergzame haven weg te schuilen tegen de kwellingen, die zij in de afmattendste lijdelijkheid moesten verduren. De admiraal eindigde toch met de haven van Pola aan te doen; het was lente en hem gewerd eenige versterking uit Venetië in krijgsvoorraad, levensmiddelen en manschap, op elf galeien aangevoerd. Het was zijn voornemen het uitgeput scheeps-
