Pagina:Bosboom-Toussaint, De hertog van Alba enz (1885).pdf/411

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

van straks nu in luide aanklachten zich uitte, schrik en opzien tegen de worsteling met den openlijken onwil der overigen, en eindelijk de overweging der volstrekte onmogelijkheid om zich tegen deze overmacht te handhaven, schrikte van Hemert af van iedere poging om het te beproeven. Al de edelmoedigheid zijner zachte en teedere ziel stemde samen met al de zwakheid van zijn wankelmoedig karakter,en reeds was zijn antwoord eene aarzeling tusschen toestemmen en weigeren.

»Ik zou niet eens weten hoe de onderhandeling aan te vangen," sprak hij tot Coeboekum, die bij hem stond.

»O! wat dat betreft" hernam deze: »Martino, die Spaansche officier, de vriend van Uwe Edelheid, dien ge laatstmaal zonder rantsoen hebt vrijgelaten, is hier, teruggekomen; hij biedt zich aan, onzen onderhandelaars tot gids en voorspraak te zijn; Uwe Edelheid heeft hem te edelmoedig behandeld, om nu niet goeden wederdienst van hem te wachten."

»God verhoede wat gij voor hebt, Overste!" riep nu Denys. »Beter dan met zulke schande van hier te scheiden, dat ons, indien ’t er op aan komt, de vuist om de kling besterve, en onze zielen een eerlijke uittocht ten lichaam doen.’

Maar in de geschokte gemoederen vond die moedige taal geen weerklank, en een luider smeekgeroep tot van Hemert was hun eenige nagalm.

Toen gaf de jonge bevelhebber met een beklemd gemoed en met eene matte stem der gemeente zijn woord, dat men krijgsraad zou houden, en dat daarin het vraagstuk der overgave zou behandeld worden, en beslist naar meerderheid van stemmen. Toen zegevierden de meesten reeds vooruit: zij wisten dat de flauwhartigheid in grooter getal hare vertegenwoordigers zoude vinden, dan de mannenmoed en de geestkracht.

Denys rekende nog op de zijne om niet geheel te wanhopen. Van Hemert nam nu met bezwaard gemoed den weg terug naar de stad en naar zijn logies, waar de krijgsraad zich verzamelen zou.

Hier echter wachtte hem een tooneel, dat een vaster gemoed dan het zijne zou geschokt hebben. Ook tot in dat huis was de schrikkelijke mare der aannadering van de gedreigde bestorming doorgedrongen, en in kleineren, engeren kring, maar daarom nog dieper en inniger sprekende tot het gevoel, wachtte hem hier, wat hij zoo even was ontvlucht.