gemaakt te hebben. Ten laatste moest zij zich toch vertoon en en hem tot zich toelaten. De ontvangst was nu minder koud en afgemeten, maar des te meer hartstochtelijk. De Hertogin deed geene moeite om hare gramschap te ontveinzen, maar gaf die lucht met eene heftigheid als men niet van eene leerlinge van Loyola zou verwacht hebben, allerminst van eene vorstin die mannen als Machiavelli en Armenteros tot raadslieden had.
De Hertog liet die onweersbui over zijn hoofd heengaan zonder iets te doen om haar af te leiden; eerst toen hij de lucht genoegzaam gezuiverd achtte, deed hij haar op kalmen toon opmerken, dat hij zonder eenig gevolg bij haar was binnengetreden, dat hij zijne edellieden allen in de voorzaal had achtergelaten, omdat hij haar mededeelingen had te doen vanwege den Koning, die geheel alleen voor Mevrouw de Gouvernante waren bestemd. Zij begreep den wenk en volgde dien op, door de omringende hovelingen weg te zenden. Toen zij onder vier oogen waren, zette zij zich, en de Hertog reikte haar een eigenhandigen brief over va Filips II, waarin deze zijne welbeminde zuster te verstaan gaf, dat de Hertog behalve de volmacht, die hij ter inzage had overgelegd, nog een nieuwen en geheimen lastbrief had medegekregen, waarbij hem werd opgedragen zekere maatregelen te nemen zonder hare voorkennis, iets, waarvan zij vooruit verwittigd werd, opdat zij geene ergernis zoude nemen aan zijne wijze van handelen.
»Maar wat beteekent dat? Wat zijn dit voor zaken, waarvan ik, de Gouvernante, de zuster des Konings, geen kennis mag n men en die aan uw goedachten worden overgelaten?” vroeg zij m schijnbare kalmte, maar het geschrift tusschen de vingeren verfrommelende in zenuwachtige drift.
»Indien het noodig ware dat Uwe Hoogheid daarmede beken werd, zou de Koning ze gewis hebben medegedeeld,” hernam Alba rustig en vast; »maar het is juist veel beter, dat Uwe Hoogheid daarvan gansch onkundig blijft, opdat niemand dan ik alleen worde blootgesteld aan den haat, die er het noodwendig gevolg van zal zijn.”
Alba zelf wist niet hoezeer hij profetie sprak in dien oogenblik. Hij kon zich zeker niet voorstellen hoe algemeen, hoe ingekankerd die volkshaat zoude zijn, die hij besloten was geheel alleen te dragen, door met niemand de verantwoordelijkheid te deelen,
